Məktəbdən evinə dönən çocuqtək.

Cərəm görən kimi o pəhləvanı,

Qorxdu bu döyüşdən, titrədi canı.

Çətindi o yerdən geri qayıtmaq,

Çarəsiz ölümə boyun qoyaraq,

Dəvalı səmtinə çapdı sürətlə,

Aslanla döyüşdə başladı hiylə.

Dəvalı düşmənin qıvrılmasından

Özünə örkəntək sarıldı yaman.

Ortada çox sözlər keçdi, müxtəsər,

Xeyirçün bir söz də söyləmədilər.

Dəvalı coşunca kinin selindən

Qılıncı endirdi düşmən belindən.

Şığıdı, zəhmətsiz ortadan keçdi,

O ağır qayanı ikiyə biçdi.

Bir sərxoş fil kimi qardaşı vardı,

Qanını almaqçın meydana vardı.

Aldı Dəvalıdan sağalmaz yara,

Çəkildi qardaşı yatan çadıra.

Güldü bəxt o polad arxalı dağa,

Çox ordu qıranı sərdi torpağa.

Codrə adlı bir rus oxudu meydan,

Südəmər ceyrandı ona hər aslan,

Qocaman gövdəli, güclü, döyüşkən,

Meydanda təklikdə bir ordu yenən.

Boynundan asmış çox igid qanını,

Çox boyun çəkənin almış canını,

Qurşaqda düyünü çox möhkəm vurdu,

At sürüb Dəvalı önündə durdu.

Qılınclar oynadı kin ilə dolu,

Bağlandı ayağın qaçacaq yolu.

Sınanmış igidlər çox döyüşdülər,

Burulan qılınclar etmədi əsər.

Rus kəskin qılıncı qaldırdı sağa,

Burdu birdən-birə o polad dağa.

Yardı dəbilqəni, keçdi gözünə,

Vücudu qərq oldu qan dənizinə.

Aldığı yaradan çox süst göründü,

Cilovu qaparaq geriyə döndü.

Başını bağladı, boşaldı yəhər,

O baş sınmasından sındı İskəndər.

Həkimə əmr etdi çatsın haraya,

Sağaldan bir dərman qoysun yaraya.

Çox şəfqət göstərsin köməyə gedən,

Dəvalı sağalsın o xəstəlikdən.

Gecə öz başına örtük çəkəndə

Ay başından düşdü müşkin kəməndə.

Hər iki tərəfdə durdu qaravul,

Orduya milçək də tapmadı bir yol.

Elə ki, ucaltdı günəş boynunu.

Zülmətdən yudu bu çərxin donunu,

Bir daha səsləndi qızmış aslanlar,

Çölü ceyranlara etdilər məzar.

Ətrafa səs saldı zəng, boru, cərəs,

Qan coşur kərənay aldıqca nəfəs.

Fəryada gəldikcə şeypur ilə kus,

Açılır qırmızı güldən Səndərus.

Yenidən meydana çıxdı o Codrə,

Özündə görmədi süstlük bir zərrə.

Qara aslan kimi atını təkrar

Meydanda oynatdı Hindi namidar.

Codrəyə üstünlük göstərdi hər an,

Dəyərsiz yaralar vermədi ziyan,

Nəhayət, qaşına bir düyün aldı,

Codrənin başını yəhərə saldı.

Kam aldı vurmaqla düşmən boynunu,

Atının nalına tapşırdı onu.

Meydanda dolaşdı o igid aslan,

Bir çox pəhləvandan boşaldı meydan.

Vardı bir pəhləvan, adı da Tartus,

Mərdliklə tanırdı onu hər bir rus.

Sanki qıvrılırdı qırmızı ilan,

Qarşıya kim çıxsa alar ondan can.

Hindiyə kükrədi kəskin yel kimi,

Dağlardan tökülən coşqun sel kimi.

Düşmənlə o qanlı toqquşmalarda

Mərdliklə heç biri qalmadı darda.

Nəhayət, rus birdən keçdi həmləyə,

Hindinin tozunu sovurdu göyə.

Qanını canından çəkdi birbaşa,

Axıtdı mey, camı çaldı bir daşa.

Atdı dəbilqəni, bağırdı: "Mənəm

Qorxunc bir əjdaha, aslan yenənəm!

Kim mənə qaş çatsa qürur edərək,

Geyim yox, kəfənə bürünsün gərək.

Mənə Tartus adı vermişdir anam.

Rusların Rüstəmi sayılır bu nam.

Ordunu ayaqdan salmasam, inan,

Dönmərəm geri bu qanlı meydandan".

Hindinin ölümü şaha dəyərək,

Qıvrıldı özünə gəlin zülfütək.

Atını meydana çapmaqdı fikri,

Yenə də əzmindən tez döndü geri.

Mənalı nəzərlə süzdü sağ-solu.

Kim açar ordudan intiqam qolu?

Meydana at saldı igid bir nəfər,

Çinli qılıncından çaxdı şimşəklər.

Coşğun aslan kimi bir uca atlı,

Hünərli, ürəkli, şərəfli, adlı,

Dəmirə batmışdı başdan-ayağa,

Tək ağzı görünür nəfəs almağa.

Dolaşır meydanı baş ucaldaraq,

Oynayan qılıncı şimşəktək parlaq.

Ondakı cəldliyi düşmən görəli

Qaşının üstündə qurudu əli.

Ruslardan meydana səyirtdi bir at,

Qılınc oynatmağa açdı qol-qanad.

O kəskin qılıncla elə bərk vurdu,

Düşmənin kəlləsi ətəkdə durdu.

Ondan ürəkli bir atlı pəhləvan

Erkək aslan kimi oxudu meydan,

Onun da başını yedi bir yara,

Bir bəla kəsildi bir çox başlara.

Qırx nəfər o qaya arxalı rusdan

Asanca öldürdü döyüşçü aslan.

Hər səmtə dönürdü atı ahəstə,

Rusdan yüzü ölər, yüzü də xəstə.

Hər yana edirdi həmlə bir kərə,

Ruslardan bir ordu sərirdi yerə.

Gördülər nizəsi susamış qana,