Ta ki, çətin yolu eyləsin asan.

Tilsimlər dağıdan hər cürə tədbir

Əliylə düzəldi, yarandı bir-bir.

Kəramət əhlinin yanına getdi,

Kömək arzuladı, məqsədə yetdi.

Al geydi, al qana əlamətdi bu,

Zamana zülmündən şikayətdi bu.

Elə ki yeridi qanla ümmana,

Geyimi gözütək boyandı qana.

Buraxdı özünün arzu-kamını,

Alsın ölənlərin intiqamını.

– Özümçün deyildir bu zəhmət, – dedi.

– Qısasçın çəkirəm əziyyət, – dedi.

– Ya açıb tökərəm bu çənbərləri,

Ya ölləm, dönmərəm salamat geri.

Batınca bu yolda libası qana,

Alıb qılıncını çıxdı meydana.

Elə ki, bu işdən tutdular xəbər:

İntiqam almağa gedir şiri-nər,

Uzatdılar ona kömək əlini

Ki, gətirsin ələ öz əməlini.

Ona el hümməti, fikri yar oldu,

Əynində poladdan bir paltar oldu.

Sonra şah yanına həmən gedərək,

İcazə istədi, rica edərək.

– Durma, gəldim, – dedi, – ey gözəl pəri!

Saldı bir-bir işə o, tədbirləri.

Bir əfsun oxudu, üflədi, saçdı,

Qırdı tilsimləri, azad yol açdı.

Hasardan götürdü tez duzaqları,

Sökdü peyvəndləri, sirli bağları.

Gizli çənbərləri götürdü, aldı,

Birbəbir tulladı, quyuya saldı.

Qırdı tilsimləri, hər gizli şəmşir

Çıxdı əllərində yoxa birbəbir,

Hasarın önünə tez gəldi, durdu,

Qaldırıb ağacı təbilə vurdu.

Qala çevrəsində səsi gəzincə,

Zirzəmi qazıyıb dəlik sezincə,

Bu səs zirzəmiyə bir açar oldu,

Göründü darvaza, aşikar oldu.

Onun bu işindan xəbər tutaraq,

Elçilər yolladı gözəl ayqabaq.

Dedi: – Ey sökükdən yol tapan oğlan,

Tale məqsədinə olsun pasiban.

Nə ki tilsim vardı, sən kənar etdin,

Xəznə qapısına gəlib də yetdin,

Axar sular kimi yönəl, şəhrə get!

Bacarsan iki gün tələsmə, səbr et!

Atam sarayına mən də gələrəm,

Hünərini bir də sınaq eylərəm.

Dörd gizli sirdən eylərəm sual,

Versən cavabımı, desən, budur, al,

Onda dostluğumuz gələr meydana,

Gülər vüsalımız, ölər bəhana.

Qəhrəman gördü iş düşür əncama,

Getdi söz demədən o güləndama.

Şəhər qapısına elə ki, çatdı,

Uzadıb əlini şəkli qopartdı.

İpəyi bükərək tapşırdı qula,

Yaxşılıq dirildi, məhv oldu bəla.

Dolanıb ətrafı, qanlı daşları,

İplərdən endirdi bütün başları.

Hamı “əhsən!” dedi o gənc qoçağa,

Ölənlər gömüldü soyuq torpağa.

Min şükürlə evə eylədi övdət,

Gəldi çalğıçılar, başlandı işrət.

Başına atdılar varlılar şabaş,

Zərif töhfələrlə bəzəndi dam-daş.

Bir-bir and içdilər dedilər: “Hərgah.

Razılıq verməsə bu vüsala şah,

Məhv eləyək onu, salaq torpağa,

Qoy bu olsun bizə hökmdar, ağa.

O, kəsdi zülm ilə hey başımızı,

Bu qoymadı axa göz yaşımızı”.

Gülüzlü dilbərsə coşub çağladı,

Oğlanın eşqinə əməl bağladı.

Gecə çevrilərək çinli əttara

Ayın dövrəsinə muşk çəkdi qara.

Qızsa kəcavəyə əyləşdi, təkdi,

Ay qaravaş kimi kəcavə çəkdi.

Gəldi barigaha dağdan enərək,

O gəlincə saray açdı gül-çiçək.

Şah görüncə onu döndü bir gülə,

Qız açdı sirrini gələrək dilə.

Dedi hər gördüyü yaxşı-yamanı,

Halından danışdı şaha dastanı:

– Hər kim ki, yıxıldı köhlən atından,

Quyu qazdı, oldu öz həyatından.

O mənim adımı çəkən pələnglər

Baş qoyub bu yolda oldular hədər.

Ən axırda gəldi bir gənc şahzada,

Yalnız o cəlb etdi məni dünyada.

Gəldi cəsarətlə, gəldi dağ kimi,

Qırdı tilsimləri çürük bağ kimi.

Başa yetirincə şanlı səfəri,

Pozmadı qoyduğum bütün şərtləri.

Dörd şərtdən üçünə eylədi əməl,

Görək dördüncünü edəcəkmi həll?

– Dördüncü şərt nədir? – Sual etdi şah, –

O şərtindən elə bizləri agah,

İyirmi yox qoyar bir şərt hər gözəl.

Şirin dodaqlı qız dedi əlbəəl:

– Mənə yar olarsa bu işdə iqbal,

Verərəm igidə dörd çətin sual.

Bu çətin suala eylərsə əlac,

Qoyulsun başına ləyaqətli tac.

Yorulub bu yolda qalsa ulağı,

Qursun istədiyi yerdə çardağı.

Sonra təklif etdi: – Olunca sabah,

Yeriyib əyləşsin taxtında padşah,

Cavan şahzadəni eyləsin dəvət,

Mən də gizlənərəm pərdədə xəlvət.

Örtülü suallar soraram ondan,

Cavab versin mənə bacarsa cavan.

Şah dedi: – Razıyam, mehriban balam,

Sənin işlərindən xeyli xoşhalam.

Bu sözə əlavə sanma etdilər,

Qalxaraq yatmağa dərhal getdilər.

Mina rəngli tağ ki üzünü açdı,