|
YEDDİ GÖZƏL
Vəhşi hücum çəkdi o tacidara, Dünya fatehini salmaqçın dara. Bəhramdan aslanlar yaxşı dərs aldı, Baş-başa çırparaq ayağa saldı. Pəncələr qırdı şah, diş əzdi tamam, Tacını, başını qurtardı Bəhram. Qoydu öz başına tacı bəxtiyar, Oldu, görün, ona necə bəxti yar. O qalib çıxdı o azğın şirlərə Saldı tülküləri taxtından yerə.
BƏHRAMIN PADŞAHLIĞI BƏHRAMIN TAXTA ƏYLƏŞMƏSİ
Bəhram sevdiyindən xeyirxahlığı Uğurlu, mübarək oldu şahlığı. Münəccim rəsəddə açıb min düyün, Taxta oturmağa ayırmışdı gün. Əsəddə qurmuşdu taleyi taxtı, Sabitdi, möhkəmdi olduqca baxtı[136]. Ən uca nöqtədə o bir günəşdi, Ütarid ülkəri ona bir eşdi[137]. Zöhrə Surə keçdi, Müştəri Qovsə, Bu ev ziynətlənib, döndü Firdovsə[138], Hilal onda idi, altıda Bəhram[139], Məclisi bəzədi qılınc ilə cam. Uzadıb əlini Zühəl Mizana, Toplamışdı xəznə yerdən Keyvana[140]. Belə bir mübarək gün idi durdu, Gözəl xislətli şah taxta oturdu. Bol mirvari səpdi, ləl etdi şabaş, Bəxtinin gəmisi doldu başabaş. Xəznə saxlayanlar bol xəznə açdı, Saçdı ətrafına qaş-daş, nə saçdı! Əvvəl şah taxtında əyləşən insan, O beyətlər görən eldən, qoşundan, Bəhramın görüncə səltənətini, Taxta, taca olan ləyaqətini, Adlı-sanlılardan, şöhrətlilərdən İlkin o yeriyib irəli: – Sənsən Geniş üfüqlərə bir soltan – dedi, Möbidlər: – Dünyaya hökmüran, – dedi. – Şahlar şahı, – dedi xosrovlar ona, Hamı gizli ona, aşikar ona Afərin üstündən afərin dedi: – Əhsən olsun sənə birə min, – dedi. O qədər yüksəldi, Bəhram yüksəldi Ki, başı ən uca göyləri dəldi. Ədl xütbəsini adil hökmüran Oxuyub, mirvari saçdı yaqutdan. Dedi: “Tacı mənə Allahdır verən, Tanrı vergisini şad elərəm mən. Ona şukrüm mənim birə min olsun, Allahı duyana afərin olsun. Tanrı kərəminə dal çevirmərəm, Ondan yetdi mənə bu nemət, kərəm! Şirdən tac götürmək sanma asandır, Qılıncdan deyildir, bu Tanrıdandır. İndi ki, taxtü-tac verilmiş mənə, Elə işlərəm ki, Tanrı bəyənə. Allah qoysa, gərək çalışam elə Məndən inciməsin bir insan belə. Mənim dərgahımın xas olan qulu Mənim kimi gərək düz getsin yolu. Doğruluq yaxşıdır, uymayın yada, Bircə düzlükdədir nicat dünyada. Sağ qulaq düzlükdən eyləsə həzər, Bir çox sol qulaqlar çəkəcək zərər. Keçər bir neçə gün, mən istirahət Eyləyib saçaram elə ədalət. Vəzifəm, sənətim bu olsun gərək, Zülmkara zülüm, adilə kömək. Durduqca asiman, fələk, təbiət Yerdə yatanlara olsun min rəhmət... Qaradan, ağdan çox, nə ki yaşayan Var, məndən görəcək ədalət, aman[141]. Ədalət olacaq işim hər zaman, Şad olmasın bundan dilşad olmayan”. Elə ki, xütbəsi şahın qurtardı, Eşidən şükr ilə səcdəyə vardı. Bir saat oturdu şah səltənətə, Çəkildi, sonra da getdi xəlvətə. İnsaflı olmağa fərman verdi şah, Ondan razı qaldı rəiyyət, Allah. Yığdı böyükləri, yığıncaq etdi, Dövlətin hər işi kamala yetdi.
BƏHRAM-GURUN ƏDALƏT VƏ SƏXAVƏTİ
Elə ki, bəzəndi tac Bəhram Gurdan, Cəlal rövnəq aldı o təzə nurdan. Yeddigöz kəməri bağlayaraq şah Yeddipillə taxta oturdu gümrah. Başda Çin papağı, tərlan döşütək Rumi paltar verdi əyninə bəzək. Rumdan gözəllikdə o bac alandı, Yaxşılıqda Çindən xərac alandı. Qurdu Cəmşid kimi taxtı dörd guşə, Qaldırdı beş növbə tacı günəşə, İnsafı gətirdi o bizim yerə, Qalxdı ədalətin başı göylərə. Dəydi insaflıya köməyi hər an, Zülümkar olana vermədi aman. O, qəm qıfılına bir açar oldu, Səadət onunla aşikar oldu. Təzədən başladı toyu dünyanın, Geniş nəfəs aldı qəlbi insanın. Qısır inəklər də törədi, doğdu, Artdı arxlar boyu çağıldayan su. Çatdı bar yetirən ağaclar bara, Dirəmdə sikkələr mindi qərara[142]. Onunla düzəldi işi varlığın, Yıxıldı özülü riyakarlığın. Şahlar, şahzadələr, hər yan, hər tərəf Onun cəlalından tapdılar şərəf. Ölkənin bilici iş adamları
|