|
YEDDİ GÖZƏL
Sürünü gözləyən çobandan artıq Rəiyyət qeydini çəkərəm sayıq. Mənə özgə malı olmamış gərək, Bəlkə artıraram çörəyə çörək. Arzu divi məni azdıran deyil, Arzum günahımın girovudur, bil. Nəyi bəyənməsə böyük Yaradan Baş verməz o əməl məndən heç zaman”. Beləcə, rəylərə şah bəzək vurdu, Ən qoca bir möbid ayağa durdu. Söylədi: “Ey padşah, böyüksən bizə, Ağlın işıq saçdı kor beynimizə, Yaxşı söz insanın batar başına, Ağıl yazar onu ürək qaşına. Böyüksən, şahlığa sən yaraşarsan, Layiqdir olasan sürüyə çoban, Zatına biçilmiş tacidar olmaq, Tac bizimlədirsə səndədir ancaq. Gəştasib zəndini oxuyan sənsən, Kimdir səndən qeyri Kəyan nəslindən? Daradan, Bəhməndən tum sən qalmısan, Varlıq aləminə bəzək salmısan, Səyaməkin təzə, tər bir barısan, Ərdəşir Babəkan yadigarısan. Şah olmuş əcdadın Kəyumərsədək, Şahlığa nisbətin yüksəkdir, yüksək. Könüllü olmamış sənin məmləkət, Yoxdur bərabərin dünyada, əlbət. Təzə, köhnə möbid, bil, həmfikirdir, Hamının sözü bir, ürəyi birdir. Sənə qul olsaq da, ürəkdən ancaq And içib olmuşuq bir əhdə dustaq. O taxtda əyləşən yeni şah ilə Əhdimiz, şərtimiz belədir, belə: Taxtü-tac olmasın qoy uzaq ondan, Əsla götürməyək üz qapısından. İndi bizə möhkəm bir sübut gərək, Verdiyimiz əhdi sındıra bilək. Ta xəcil olmayaq işimizdə biz, Çəkməsin mənəvi əzab qəlbimiz...” Qocanın sözünü Bəhram dinlədi, Verib ləyaqətli bir cavab, dedi: “Sizə üzr istəmək yaraşmaz əsla, Aqil o kəsdir ki, vəfadar ola. Taxtınızı tutan yaramaza bax, O sizcə qocadır, məncə bir uşaq. Onun mən tacını alaram elə Ki, dəyməz başında ziyan bir telə. Şahlığım heç şeyin deyil möhtacı, Üzrə, müdaraya yox ehtiyacı. Cəmşid nəslindənəm, ulu bir şaham, Qara, ağ nə varsa, mənimdir tamam. Əsil tacidarlıq özgə halətdir, Taxtü-tac şahlığa yalnız alətdir. Kimin ki, padşahlıq haqqı, baxtıdır, Göylər onun tacı, yerlər taxtıdır. Firidun taxtından, Cəmşid tacından Görülməmiş daim bəhrələr alan. Hər baş qaldıran ki, ləyaqəti var, Qazanıb şahlığı olur tacidar. Mənim səltənətə açıqdır yolum, Qılıncla alaram, güclüdür qolum. O qəddar yerimi gəlib tutsa da, Hörümçək tor hörmüş məncə kahada. İstəsə kahaya əjdər yol sala, Gərək hörümçəkdən icazə ala? Həmcinsmi qarışqa, de, Cəbrailə? Ağcaqanad hərif olarmı filə? Kəsilər gurların gurlayan səsi Ucalanda göyə aslan nərəsi. O gün ki Həmələ gün qalxıb gedər Yüz belə çırağa kim rəğbət edər? Mən yadlar evində əziyyət çəkim, Olsun talançılar evimə hakim?! Düşmənin qisməti şəkərim olsun, Mənimsə yediyim ciyərim olsun? Xoşdur qılınc, bıçaq ciyər yeməkdən, Burax para-para doğransın bədən. Xəznələr mənimkən mülki-İranda, Ailəm qalmışdır Ərəbistanda. Yeməyimi verər arabir Münzər, Gah da Neman mənə can fəda eylər. Çörək verənlərim belə sərəfraz, Malımı yeyənlər alçaq, yaramaz. Mən ki cavan şirəm, ölkələr alan, Qoca tülkü sürsün yerimdə dövran? Key mənəm, düşməndən Kəyan tac alar! Keyzadədən qeyri kim xərac alar? Kəyana layiqdir Kəyanın yeri, Onu qəsb etməsin özgənin biri. Başqalar torpaqdır, şahıq, uluyuq, Onların içi boş, bizlər doluyuq, Ordu düzəltməli şanlı hökmüdar, Bir atlıdan göyə çoxmu toz qalxar? Muğan qocasından qalan piyalə Muğan cavanına gərək verilə. Yaxşı bilməlidir məni dinləyən, Doğruluq gözlərəm hər bir işdə mən. Şahlıq azğınlığı məndən uzaqdır, Doğruluq işimə möhkəm dayaqdır. Sizin arzunuzca olar əməlim, Arar rizanızı hər zaman əlim. O bağlı düyünü açmaq üçün siz Qüvvətli bir dəlil istəyirsiniz. Dəlil budur sizə, hünəri olan Qoy tac alsın iki şir arasından. Səhər çağı gəlsin şirban meydana, Səf çəkib ordular dursun yan-yana. İki şir gətirsin yırtıcı, qanlı, Nəfəsi od saçan, ağzı dumanlı, Bir şərt də odur ki, şirlər olsun ac, Qoyulsun onların arasında tac. Tacı şücaətlə alıb da yerdən, Salamat qurtarsa kim iki şirdən Onu şah çağırsın bütün bu cahan”. Mehribanlıq dolu, ürəyə yatan, Könüllər aldadan o şirin sözlər Deyilib yazıldı cümlə sərasər. Şah bu məktuba öz möhrünü vurdu, Üstəlik məna da verərək, durdu:
|