Qan səsini duydu ayüzlü xanım.

Dedi: – Bu gecə ol qane öpüşlə,

Yonma göy rəngini sən bu gedişlə.

Cızıqdan çıxmağın məsləhət deyil,

Vəfasız olmayan dost yaxşıdır, bil!

Nə qədər bacarsan özünü saxla,

Öpüş al, saç oynat, dişlə, qucaqla,

Şəhvətin əlində aciz qalıb sən

Onun cilovunu çəkə bilməsən,

Hər kənizim gözəl, şux bir pəridir,

Aşiq gecəsinin xoş səhəridir.

Yatarsa ruhuna hansı incəbel,

Arzuna çatmağa ona bağla bel.

Haman əmr edərəm: sözü məzəli,

Dilbər gözəllərin ən şux gözəli

Sənə xidmət üçün otağa gəlsin,

O yumşaq yastıqlı yatağa gəlsin.

Olsun o gülüzlu nazlı yar sənə,

Hal bilən, dil bilən pərəstar sənə,

Söndursün odunu, sözün doğrusu,

Bizim arx üçün də qalsın bir az su.

Sabah özgə kəniz istəsən hərgah.

Bu arzun üçün də ol qüdrətli şah!

Hər gecə verərəm bir gövhər sənə,

Yenə lazım olsa, verərəm yenə.

Elə ki, qurtardı gözəlin sözü

İlkin mehribanlıq eyləyib özü,

Sonra kənizlərə baxdı xəlvəti,

Çağırıb yanına şux bir xilqəti,

Nazla dedi: “Yetiş istəyinə sən”.

O bağışlanmış ay tutdu əlimdən.

Mən heyran qalmışdım o mahcamala,

Sığmaz təzəliyi fikrə, xəyala.

Pərəstişə layiq nazlı bir yardı,

Çəkib arxasınca məni apardı.

Xalına bir quldum, zülfünə bəndə,

Çatdıq bir saraya kəniz də, mən də.

Mənə “buyur” dedi, saldı qabağa,

Girdik onunla bir xəlvət otağa,

Zil kimi, bəm kimi uyuşduq həmən,

İpək yorğan-döşək gördüm hazır mən.

Şamların işığı könül açandı,

Yaqut yağdırandı, ənbər saçandı.

Yorğanı qaldırıb girdik yatağa,

Qucaqlaşıb verdik dodaq-dodağa,

O, söyüdlər içrə bir gül dəməti,

Yumşaq, nazik, ağ, qırmızı, isti.

Gülündə qapalı bir sədəf gördüm,

Gövhərindən alıb möhrü götürdüm.

Qaldı qucağımda gecə sübhədək,

Ənbər, kafur saçdı yorğanla döşək.

Səhər bəxtim kimi durunca getdi,

Hamam şeylərini tədarük etdi.

Teşt verdi qüsl üçün o könül yarı,

Yaqutdan qırmızı, qızıldan sarı.

Gülabla özümü tərtəmiz etdim,

Paltarın içində gül kimi bitdim.

Yeridim şadlığın qəsrindən çölə,

Göydə görünürdü ulduzlar hələ.

Çəkildim xəlvəti sakit bir yerə,

Allaha şükr etdim dalıb göylərə.

Getdilər sarayın şux gəlinləri,

Yerində qalmadı bir dilbər pəri.

Çeşidə açılan sarı bir gültək

O xoş çəmənlikdə mən qalınca tək,

Şərab xumarıyam olduqca, duydum,

Tər saçımı quru torpağa qoydum.

Yatdım, axşamadək yatdım bu sayaq;

Xacə yatırdısa, taleyi oyaq.

Gecənin ceyranı açınca göbək,

Döndü müşkü yayan sədəfə fələk.

Oyandım axşamın mən bu çağında,

Göyərdim ot kimi su qırağında.

Yenə gəldi bulud, el əsdi, gəldi,

Ənbər, dürr saçanlar tələsdi, gəldi,

Yenə başladılar dünənki işə

O yasəmən əkdi, bu da bənövşə.

Güllər ətir yaydı çəmənzar boyu,

Çağladı arxlarda gülab kimi su,

Gəldilər pərilər, söhbətli-sazlı,

Oyuna başladı göy nazlı-nazlı.

Bir taxt gətirdilər ortaya zərdən,

Üstünün örtüyü parlaq gövhərdən.

Qurulan uca taxt gözəldi, şəndi,

Üstünə ipəklər dərhal döşəndi.

Məclis yaratdılar şahlara yarar,

Hər şey parlayırdı gün kimi par-par.

Dünya coşdu, sanki axdı şur gəldi,

Qızlar hər tərəfdən gurhagur gəldi.

Gəldi içlərində meyli, məzəli,

Aşiqə zülm edən Yəğma gözəli.

Elə ki, taxtına yeridi, qalxdı,

Bahar təravəti bürüdü taxtı,

Fərman verdi haman, gəzib çəməni,

Axtardılar məni, tapdılar məni.

Görüncə səsləndi: – Yaxın gəl, – dedi,

Mənə məhrəm otur, – o gözəl dedi.

Məclis qurdu yenə, coşdu diləklər,

Gəldi ortalığa ləziz yeməklər.

Süfrənin bəzəyi şərablar, məzə

Nəşə gətirirdi könülə, gözə.

Artırdı qatbaqat coşğunluq, həvəs;

Yedi istəyincə elə ki, hər kəs,

Mey, çalğı məclisi, dərhal düzəldi,

Çəngi köklədilər, rud dilə gəldi.

Saqi “nuş” dedikcə, ruha sindi cam,

Eşqin bazarında coşdu izdiham.

Sərxoşluq yeriyib başlara doldu,

Bu zaman eşq ilə mey əlbir oldu.

Gözəlim aşkara göstərdi şəfqət,

Oxşadı qulunu o mələksifət.

Hörmətlər eylədi cananım cana,

Saldı işlərimi yenə sahmana.

Nazla kənizlərə verdi işarə,

Onlar çəkildilər dərhal kənarə.

Bir məndim, bir o yar, xəlvətdi hər yan,

Qəlbimin alovu eylədi tüğyan.

Saç kimi, belinə atdım əlimi,

Çəkdim qucağıma bir aşiq kimi.

Dedi: – Tələsməyin zərəri var, bil!