|
BAYBURANIN OĞLU BAMSI BEYRƏK
Bu gəz boğaz qısırğaya Mindigim yox, qaravaşa vardığım yox, Evinizin ardı dərəcik, deyilmi? İtinizin adı Pəraq, deyilmi? Sənin adın qırx oynaşlı boğazca Fatma, deyilmi? Daxı eybini açaram, bəlli bilgil, Səninlə mənim oyunum yox, Var yerinə oturgil! Ərə varan qız gərəkdir Yerdən dura, qopuz çalam Qol salıban oynaya. Belə decək boğazca Fatma Belə aydır: – Buy, bu dəli Boğma çıxaracaq qədər Eybimizin üstün açdı. Özün dur qız, oynayırsan Oynagilən, oynamazsan Cəhənnəmdə oynagilən. Beyrəkdən sonra biz sənin Belə olduğunu bilirdik. Burla Xatın burada demiş: Qız, qalx oyna, əldən nə gəlir? Banıçiçək qırmızı Xəftanın geydi, Əllərini yengisində gizlədərək Oyuna girdi: Mərə, ozan, Çal qopuzunu, söylədi. Beyrək aydır: – Mən bu yerdən Gedəli dəli olmuş, Ağca-ağca qarlar yağmış, Dizə çatmış, xan qızının Obasında, qul-qaravaş Tükənmiş, küzə almış Suya varmış, biləgindən On barmağın soyuq almış, Qızıl altun gətirin, Xan qızına dırnaq yonun! Eybəcər xan qızına Ərə getmək eyb olur. Bunu eşitcək Banıçiçək Qaqıdı: – Dəli ozan, Mərə, mən eybliyəm, Mənə eyb qoşarsanmı? Gümüş kimi ağ biləgin Çıxardaraq əlin açdı, Beyrəgin barmağına keçirdigi Altun üzük göründü. Beyrək üzügü tanıdı. Dönüb burada söyləmiş, Görək, xanım, nə söyləmiş: – Beyrək gedəli gündən sən Bam-bam təpə başlarına Çıxdınmı qız? Qamarlanıb dörd yanına Baxdınmı qız? Qarğı kimi qara saçın Yoldunmu qız? Qara gözdən acı yaşı Tökdünmü qız? Alma kimi al yanağın Dırnaqlayıb yırtdınmı qız? Qız, sən ki, ərə varırsan, Qızıl üzük mənimkidir, Çıxarıban qaytar mənə! Burada qız belə aydır: – Beyrək gedəli Bam-bam təpə Başlarına çıxdığım çox, Qamarlanıb dörd yanıma Baxdığım çox, Qarğı kimi qara saçım Yolduğum çox, Alma kimi al yanağım Yırtdığım çox, Hər gələndən, hər gedəndən Xəbərləşib sorduğum çox, Vardı gəlməz bəy igidim, Xan igidim Beyrəgim, Acı yaşı qara gözdən Tökdüyüm çox. Sevişdigim Bamsı Beyrək Sən deyilsən, altun üzük Sənin deyil, bu üzükdə Çox nişan var, Altun üzügü istər isən Nişanəsin söylə, ozan. Beyrək aydır: – Alan sabah Xan qızı mən yerimdən Durmadımmı? Boz ayğırın belinə mən Minmədimmi? Sənin evin üzərinə Sığın keyik Yığmadımmı? Sən məni öz yanına Çağırmadınmı? Səninlə meydanda At çapmadıqmı? Mənim atım sənin atını Keçmədimi? Ox atanda mənim oxum Sənin oxun yarmadımı? Güləşəndə qız mən səni Basmarlayıb yıxmadımmı? Üç öpüb, bir dişləyib Altun üzük barmağına Taxmadımmı? Sevişdigin Bamsı Beyrək Degiləmmi? Böylə decək qız tanıdı, Bildi kim Beyrək özüdür. Cübbəsilə, çuxasıyla Beyrəgin ayağın öpdü. Dayələrə hökm qıldı, Beyrəgə Xəftan-cəbbə geydirdilər Qız özü də sıçrayıb Ata mindi, Beyrəgin atasına, anasına Muştuluğa çapar getdi. Belə dedi: – İrğab-irğab qara dağın Yıxılmışdı, ucaldı axı! Qanlı-qanlı gur suların
|