Qonaq Kitabı
PEYĞƏMBƏR

 

Ə r ə b

Artıq usandım, gəl, yetər!

 

Q ı z

(acı fəryad ilə)

Annəciyim!.. Ah, nerəyə?

 

Ə r ə b

Sən də bacın kibi gəbər!

Qızlar məhkumdur hiçliyə!

 

Q ı z

(yalvarır)

Aman, babacığım, aman!

 

Ə r ə b

Gəl, yetər!..

(Hiddətlə sürüklər)

 

Q ı z

(qorqaraq çığırır)

Ah, annəciyim!

 

Ə r ə b

Gəl, ölümdür sənin cəzan,

Artıq yoq fəzlə ətməyim.

 

Q ı z

Ah, bıraq, anamı bir də

Görəyim, sonra vur, öldür.

 

Ə r ə b

Haydı sən dəf’ ol, gəbər də,

O da həsrətindən ölür.

(Boş məzarın içinə atar)

 

Q ı z

Ah!

 

Ə r ə b

(məzarın üzərini iki-üç böyük daşla qapar)

İştə... Sus, yetər, bana

Qız evladı lazım deyil.

 

Q ı z ı n s ə s i

Annəciyim...

 

Ə r ə b

(mütəəssir)

Bədbəxt ana...

Şimdi yavrusundan qafil...

(Peşiman və məhzunca bir tevrlə əli alnında düşünür, sonra)

Ah, nə duyğusuzmuş Tanrım,

Bir gün taleyim gülmədi.

Niçin, bilməm, niçin qarım

Qız doğururkən ölmədi?!

(Qızğın və sinirli)

Xayır, bən oğuldan başqa

Evlad istəməm, istəməm.

Qız və qadın insanmı ya?

Yoq, bən qıza evlad deməm.

 

(Kinli adımlarla çəkilib gedər. O getdiyi kibi, S ə i d ilə X ə t t a b qızı təlaş ilə qapıyı açıb çıqarlar)

 

X ə t t a b q ı z ı

(Səidə)

Aman, durma, nerdə olsa

Peyğəmbəri get, ara bul!

Ah, qardaşım onu bulsa,

Hiç sağ bıraqmaz, əmin ol!

 

S ə i d

Şaşırma, ey Xəttab qızı,

Qardaşın gərçi qəhrəman.

Peyğəmbər o imansızı

Bir sözlə susdurur, inan!

 

X ə t t a b q ı z ı

Hər işdə ehtiyat eyi,

Get, xəbər ver evlərinə.

Həmən get bul Xədicəyi,

Zevcəsidir, bilsin yenə.

(Peyğəmbər uzaqdan görünür)

 

S ə i d

(baqar)

Çoq şükür, iştə kəndisi!

(Xəttab qızına)

Saqın, bir şey söyləmə, dur...

Qayıbdan bir səs

Annəciyim...

 

X ə t t a b q ı z ı

Çocuq səsi.

Ah, bu səs nerdən gəliyor?

 

S ə i d

(təlaş ilə Peyğəmbərə yaqlaşır, əyilib əlini öpdükdən sonra)

Aman, ey Tanrı elçisi!

Bir cəllad arıyor səni.

Qayıbdan bir səs

Annəciyim...

 

P e y ğ ə m b ə r

Çocuq səsi.

Qayıbdan bir səs

Annəciyim...

 

P e y ğ ə m b ə r

Bu səs bəni

Xərab etdi, ah, nə həzin!..

 

A n a

(acı fəryad ilə qoşub gəlir)

Aman, yavrum, mələk yavrum,

 

P e y ğ ə m b ə r

(xarab olmuş bir məzara yaqlaşır. Üzərindəki böyük daşı bir tərəfə çəkib baqar)

İştə bir qız! Yardım edin,



 
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [ 16-30 ] [ 31-30 ] 
 
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info