Qələbəm düşməni qaçıra bilir,

Bu, sənin sayəndə əldə edilir.

Səndəki göz nuru sayılan sancaq

Dövlətdən, nüsrətdən yaranmış ancaq

Hər kimlə döyüşsən, onu dağlarsan,

Min igid belinə qurşaq bağlarsan.

Onun vücudundan tökülməmiş qan,

Başını qarşında yerə salarsan.

Cahanda hər kimə yetirsən nəzər,

Səadət taxtında gəlib, əyləşər.

Onun taleini sən şad edərsən,

Xarab ölkəsini abad edərsən.

Böyüklük, ucalıq səndədir deyə,

Xoşbəxtlik gətirdin bu Nizamiyə.

O da sarayının keşikçisidir,

Sayəndə özünü bəxtiyar bilir.

Gör, hüma quşunun gülür varlığı,

Sonsuzdur bu quşun bəxtiyarlığı.

Bu quş ki, eşqinlə qidalanır, bil,

Sənin kölgəndədir, pərişan deyil.

Səba quşları ki, ötür hər səhər,

Şahın duasıdır dilində əzbər.

Böyükdür cahanda şöhrətin, namın,

Zəfərdir, fəthdir yalnız məqamın.

Ucalsın calalın, ağ olsun baxtın,

Zəfərlə bəzənsin sarayın, taxtın.

Il boyu şadlanır sayəndə aləm,

Aləm ayrılmasın sayəndən bir dəm.

Səadət daima sənə yar olsun,

Səninlə bir yerdə o da var olsun.

Verirəm dostlara şad xəbəri mən,

Şahın, şahzadənin mərhəmətindən.

ŞAHZADƏNİN TƏRİFİ VƏ OĞLUMUN ONA

TAPŞIRILMASI

Səhərin qırmızı gövhəri erkən

Zülmətdən bir işıq zahir edərkən,

Mənim xəzinəmin gövhəri olan,

O belimdən gələn, qəlbimə sultan

Öz ata tacına gövhərlər saçdı,

Şirvanşah oğlundan mənə söz açdı,

Dedi: - Adamsızam, qırılmaz bağla

Məni şah oğlunun lütfünə bağla.

Qoy onun əhdinə bağlanım bu dəm,

O gənc bir ustaddır, mən öyrənənəm.

Kərəmi kamala yetişən zaman

Dərs alsın o sənin kəlamlarından.

O az yaşlıdırsa, bir hökmüdardır,

Onda yenilməyən iradə vardır.

Vətən göylərinin ulduzudur bu,

Şahın vücududur-ölkənin ruhu.

Yerlərin, göylərin Yusifidir tək,

Zaman vəliəhdi bir odur, gerçək.

Məclisi, büsatı, sevdası yeni,

Padşah Mənuçehrin, bəlkə də, eyni.

Bu iki dünyanın o can sirdaşı,

Ağılda, idrakda şahların başı.

Bu yeddi ölkəyə varis qəhrəman,

Bu dörd gövhərin də sirrini açan.

Böyük insanların gözlərinə nur,

Şahlar namazının qibləsi odur.

O, taca fəxrdir, taxta da zinət,

Üzünə möhtacdır onun səadət.

Şahzadə, güldükcə şərəfin, şanın,

Açıldı gövhəri şah Axsitanın.

Sübhün iki çalan rəngidir rəngin,

Səndə şah qanı var iki ölkənin.

Şahlığın bağında əkilən budur,

Keyqubad nəslinin bir toxumudur.

Şirvan bəzənmişdir əzəmətinlə,

Xozan abadlaşmış ədalətinlə.

Yeddi dairənin mərkəzində tək,

Durub əyləşirsən, sən bir nöqtə tək

Tanrı sayəsində yaşayırsan sən.

O səni saxlasın yaman gözlərdən.

Mənim ümidim var böyük allaha,

Öz zehnin, ağlınla səni bir daha

Göylərə qaldırsın o gülə-gülə,

Çatasan dünyada hər təkamülə.

Şah kitablarını öyrən dərindən,

Dərs al aqillərin dediklərindən.

Sandıqda gizlənmiş xəzinəni sən

Göydə on dörd günlük ay tək görəsən

Bil ki, bu gəlinə yoxdur bir əvəz,

Bu canı heç bir əhd yarada bilməz.

Onun atasını görə bilməsən,

Barı qardaşına hörmət saxla sən[54].

Min bir nəvazişlə gətir yadına,

Əbədi bir hörmət bəslə adına.

Qoy oğlum heç kəsə möhtac olmasın,

Heç kəsin əlində gözü qalmasın.

Bununla qurtardım bu hekayəti,

Olsun səadətin şahın dövləti.

O göz, bu işıqla parlasın ancaq,

Bu sərv o çəməndən düşməsin uzaq.

Şaha arxalanmış sənin surətin,

Düşmənin belini qırmış qüvvətin.

Həyat bulağıyla Xızır yaşadı,

Səninlə yaşasın şahlığın adı.

Göydə nə qədər ki, səyyarələr var,

Bu iki vücuddan işıq alsınlar.

MƏNİ İNKAR EDƏNLƏRDƏN ŞİKAYƏT

Coşmaq zamanıdır, coş, ey könül, sən,

Dünyaya dil verən dinməyir nədən?

Gəldi söz meydanı, mənəm sənətkar,

Bu gün məndən gözəl söz deyənmi var?

Əlimin muzduyla dolanıram mən,

Calalım yaranır söz xəzinəmdən.

Bu səhər sehrini yaradan zaman,

Bütün yeddi fəsli dedim qurandan.

Bu halal, bu açıq sehrə baxın siz,

Günahdır bu sehri danmaq, şübhəsiz.

Bu söz sənətində elə kamiləm

Ki, qeyb ayinəsi adımdır bu dəm.