Rəhm et, əlimdən tut, qalmayım darda.

Qaldır yıxılmışı bu qara yerdən,

Məni cəhl atından özün düşür sən,

Ilahi, dar gündə sən ol həmdəmim,

Istədiyin yerə çatsın qədəmim.

Aç mənim üzümə nur xəzinəni,

Zülmətlər içindən xilas et məni.

Qorxuyla, umudla baxıb dünyaya,

Bir pərvanə olum günəşə, aya.

Söylə, nə vaxtadək bir tikə üçün

Şaha və gədaya yalvarım hər gün.

Süfrəndən nemətli bir şey olarmı?

Səndən səxavətli dünyada varmı?

Öz xırmanından ver zəkatımı sən,

Qəbzinlə gəzməyim qapı-qapı mən.

Bir əkin yeriyəm hər yanı bərbad,

Bu, suyla, torpaqla olacaq abad.

Mənə öz qapından ver torpaqla su,

Axıtsın yolumda olan kol-kosu.

Məni mənliyimdən ayıran zaman

Sən öz cövhərini alma canımdan.

Məni qaytaranda özümə, dərhal,

Mərhəmət kölgəni gəl, üstümə sal.

Bu sayən olmasın çıraqdan uzaq,

Gün kimi parlasın işığ saçaraq.

Taki işığınla həmdəm olum mən,

Nur kimi kənarda durum kölgədən.

Başqa həmdəmləri almayım dilə,

Unudum nə varsa bu gündən belə,

Vəfasız yaranmış bütün qapılar,

Bir sənin qapında vəfa tapılar.

Ancaq həyatdadır vəfa, etibar,

Ölümlə dağılıb məhv olur onlar.

Yalnız sənin əhdin əbədi qalır,

Ölüm də, dirim də səndən əhd alır.

Qiyamət gününü görmədikcə mən

Ayrılan deyiləm sənin əhdindən.

Bir səni çağırır cahanda səsim,

Xatirən olmasa batar nəfəsim.

Əzəl yer üzünə mən gəlməmişdən,

Qurduğun nizamı görməmişdim mən.

Torpaqdan yaratdın mayəmi mənim,

Torpaqdan yem aldı bütün bədənim.

Tanrı! Varlığıyın gözəlliyindən

Bütün kainata zinət vermisən.

Lütfün ki, olmuşdur mənə müyəssər,

Varlığım çürüyüb gedənə, qədər -

Harda otur desən, oturacağam,

Qarşında qul kimi lal duracağam.

Gördüyün bu yoldan çox keçmişəm mən,

Gah quyu dibindən, gah taxt üstündən.

Istər qoca olum, istərsə cavan,

Yollar müxtəlifdir, mən isə haman.

Bir haldan bir hala keçsəm də dəm-dəm,

Yenə ilk şəklimlə hərəkətdəyəm.

Möhtac yaratmadın sən məni əzəl,

Dünyada heç məni mətəl qoyma gəl.

Zərrəcə qorxmuram gələn əcəldən,

Bu yol dərgahına gedir əzəldən.

Bağ, bostan yoludur ölümün izi,

Dostlar sarayına aparır bizi.

Ölüm ki, səndəndir nə qüssə, nə qəm,

Qoy ölüm, ölümdən mən dad çəkmərəm.

Hərçəndi dünyada ölüm gerçəkdir,

Ölüm, ölmək deyil, yer dəyişməkdir.

O, yemək yerindən yataq yerinə,

Ordan şah yanına bir yoldur yenə.

Sənin məclisinə gedən bu yoldan,

Əbədi yuxudan qaçmaram, inan.

Sənin şövqin ki, var, mən bəxtiyaram,

Şad yatıb, hər zaman şad da qalxaram.

Əgər dərd üzündən qulun Nizami

Sənə yalvardısa, tut ilticami.

Dəryandan yüksələn bulut bil məni,

Yağsam da, boşaltma bu xəzinəni.

Yüz lüğət yaradıb, yazsa yüz əsər,

Hər sözün başında səni təriflər.

O, yüz min üzr ilə qapında durar,

Bilir ki, boynunda min günahı var.

O, bütün dərdini danışmaz ki, sən

Lalların dilini yaxşı bilənsən.

Xəmirəm qarasa, sən yoğurmusan,

Xəttim qarışıqsa, özün qurmusan.

Sən öz xətlərinin hamsını yusan,

Ömürlük bağlaram ağzımı, inan.

Bir daha versən də mənə ixtiyar,

Hakimlər hakimi, ixtiyarın var.

Ölüm pəncəsiylə döyüşməmiş mən,

Ruzgarın cilovu çıxmamış əldən,

Sən mənə rəhm edib, yol göstər yenə,

Peyğəmbər qəbrinin ziyarətinə.

SONUNCU PEYĞƏMBƏRİN TƏRİFİ

Ey varlıq mülkünə böyük şahsüvar,

Əqlin sultanısan, zəkavətin var.

Sonusan o mürsəl peyğəmbərlərin

Sonun halvasısan, duzu əvvəlin.

Varlıq bağçasının ilk gülü sənsən,

Zamanın sonuncu sərkərdəsisən.

Kifayət mülkünə sənsən hökmüdar,

Vilayət hökmüdür verdiyin qərar.

Hər kəs lovğalıqla çıxsa qarşına,

Bir ədəb qılıncı enər başına.

Gözlər işıq alır ayaq tozundan,

Aləm işıqlanır daima ondan.

Səndən işığını almayan bir şam

Sönər öz yeliylə, qaralar müdam.

Ey qəbilələrlə aydın dil tapan

Vazeh dəlillərlə zərbə vuransan

Allahın höccəti bütün səndədir,

Səhərin sirri də o sinəndədir.

Ey iki dünyanın saray ağası,

O qabe-qövseynin mahir ustası[9],

Ey sonsuz göyləri gəzib bac alan,

Yetmiş min pərdənin üstə ucalan,

Ey əqlin və canın fövqində duran,

Sənə səcdə qılır yerlə asiman.

Yer göyə dönmüşdür dininlə, gerçək,