|
LÜĞƏT
Ifritsiyər – ifrit sifətində olan (ifrit cinlərin çox zərərli və qorxunc bir cinsi sayılır) Iftadə - anlatma Ixvan – dostlar, qardaşlar Ixlas – səmimiyyət, saf, dərin hörmət Ixtar – xatırlatma Ixtilal – qarışıqlıq Ixtiraat – ixtiralar Ihanət – həqsız təhqir Iham – şübhə yaratma, tərəddüdə salma Ihya – diriltmə, canlandırma Icab – lazım olma, vacib Icabət – bir xahişi, çağırışıı qəbul etmə Ictinab – çəkinmə, qorxma Işan – tuhani Iştibah – şübhə Iştiyaq – şövq Iştika – şikayət Ila – yüksəltmə, ucaltma
Y Yal – boyun, yalü bal – boy-buxun, qamət Yara – güc, qüvvət, qüdrət Yaran – dostlar, aşnalar Yahu – ay Allah! Yedici – ölü yerində ağız açıb ağı deyənlərin başçısı Yekbar – birbaş, birdəfəlik Yekdanə - bütöv iri dənə Yeksan – bəraəbr, hamar Yekca – bütün, hər yer Yəğma – qarət, talan Yəd - əl; yədi-təsərrüf – ixtiyar Yəzdan – yaradan, Allah Yəlda ilin ən uzun gecəsi Yəmin – sağ tərəf Yəsar – sol tərəf Yəsrib – Mədinə şəhərinin qədim adı; şahi-Yəsrib – Məhəmməd peyğəmbər Yəfirr – qaçma, qaçışma Yəx – buz Yəs – ümidsizlik; yas Yovuncu (yavuncu) – yaltaq, yava Yövm – gün
K Kala – sərmayə, zənginlik; kalyi-süxən – söz xəzinəsinin sahibi Kalbüd – qəlib; bədən, qəfəs Kamran – məqsədinə çatan, xoşbəxt Kan – mədə Kar – iş, əməl Kargər – fəhlə, işçi Kargir – təsiredici; kargir olmaz bana – mənə təsir etməz Kahil – ağırtərpənən fərsiz Key – ki, ey Keyl-keyl – çanaq-çanaq Keysu (geysu) – saç “Keyfəma yəşa” – necə kefi istəyir Kəbir – böyük, yaşlı Kəvakib – ulduzlar Kəza – habelə Kəyan – keylər, qədim İran şahlarının ümumi adı Kəlal – qüssə, qəm Kəmali-yəs (ilə) – böyük qəm, kədər içində Kəmahi – haqqilə Kəmbəha – ucuz, dəyərsiz Kəmqərar – zəif, qorxaq Kəmin – aciz Kəmyab – az tapılan Kəndi – özü Kənz – xəzinə, kənzi-lölö-raz – sirr incilərinin xəzinəsi Kənisa – kilsə; ərbabi-kənisa – ruhanilər Kərahət – iyrənclik Kərəm – alicənablıq, səxavət; əhli-kərəm – kərəm sahibi Kərima – ey kəramətli, böyük Allah! Kərrü fərr – hücum-dönüş, irəli-geri ama-vermə, hiylə Kəsb – qazanma Kəsbi-kar – işləmə, qazanmaq; iş-peşə Kəsrət – çoxluq, kəsrəti-əmval – mal-dövlət çoxluğu Kəsri-şən – alçalma, alçaqlıq Kəfalət – zamin olma Kəhvarə - beşik Kəcmədar – tər dönən Kəşti – gəmi Kəştiban – gəmiçi, gəmi sahibi Kəşf – açma; kəşfi-vücuhi-nisvan – qadınların üzünü açması Kəb – nərdə zəri Kibriya – böyüklük, əzəmət, cəlal Kizb – yalan Kinəvər - ədavətli, düşmən Kiram – alicənab, comərd olanlar Kisədust – cib dostu, pul dostu Kifayə - qabiliyyət, bacarıq Kişvər – bilayət, ölkə, şəhər, məmləkət Kövkəb – ulduz Kövn – varlıq, aləm; kövnü-məkan – yer-göy, kainat Kövsər – dini etiqada görə cənnət suyu Köstəxana – sırtıqcasına, həyasızcasına Kubəku – bu kənddən o kəndə Ku (y) – kənd, məntəqə; hər kudə bizziyadət – hər kənddə, hər yerdə çoxluqla Kur – kor Kus – böyük baraban Kufiyn – Kufə camaatı Kuhkən – dağ yaran; Fərhad Külah – papaq Kün-fəyəkun – alt-üst, darmadağın Rürniş – baş əymə, baş əyib salam vermə Kürur – beş yüz min Küffar – kafirlər Kühsar – dağlıq, dağlar
G Gav-sər – başı öküz başına bənzər əsa; hökmdarlara məxsus ikibuynuzlu, yaxud ikidişli əsa Gəbr – atəşpərəst Gəlubənd – boyunbağı, həmayil Gəndüm – buğda Gənc – xəzinə, dəfinə Gər - əgər, hərgah Gərd – toz Gərdənkəşan – heç kəsə tabe olmayanlar, boyun əyməyənlər Gərdənfəraz – məğrur, mütəkəbbir Gərm – isti Gərmabə - hamam
|