ARŞIN MAL ALAN
S u l t a n b ə y (kənara). Bax, mərd yoldaşın axırı belə olar.
Bu halda Asya, Telli və Vəli daxil olurlar.
S u l t a n b ə y. Bax, budur, gəldilər. Ay qız, Asya, bu oğlana səni versək gedərsənmi?
A s y a (utana-utana). Bəli, gedərəm.
S u l t a n b ə y. Qoçaq qızsan, Gülçöhrədən ağıllı oldun, çox gözəl, çox pakizə. (Vəli ilə Telli bir-birinə baxırlar. Vəli bərk ah çəkir.) Ədə, nə yaman ah çəkdin, bala, nə dərdin var ki?
Ə s g ə r. Nə dərd olacaqdır... Gülçöhrəni mənə verdin, Asyanı Süleymana verdin, xalamı özün alırsan; indi Tellini də ver ona də!..
H a m ı. Doğrudur, doğrudur!
S ü l e y m a n (Vəliyə). Hə, dedim ki, axı sən də hazırlaş.
S u l t a n b ə y. Ay qız, Telli, Vəliyə gedərsənmi?
T e l l i (mərd-mərdanə). Bəli, gedərəm.
S u l t a n b ə y. Vəli, sən Tellini alarsanmı?
V ə l i (utanır və birdən-birə). Bəli, alaram! (Gülür.)
H a m ı. Allah xeyir versin!
S u l t a n b ə y. Yaxşı, balam, toylarımızı nə vaxt başlayaq?
H a m ı. Elə günü bu gün.
S u l t a n b ə y. Hə!.. Bəs elə isə başlayaq, düzülün!
Cüt-cüt olub oynayırlar. Əvvəlcə musiqiyə görə ağır,
Sonra musiqi tezləşdikcə tez-tez oynayırlar, ta ki pərdə düşür.
P Ə R D Ə
|