Pərdə çəkmiş ara yerdə pərdədar,

Pərdə içindən bəri bax gör nə var.

Adəmi gör, adəmi bil, adəmi,

Adəmin əsrarını bilməz davar.

Sivü dü dəndan çü dürri-abidar,

Ləblərin abında heyvan suyu var.

Xızrını zində qılıbdır bu nigar,

Könlümüz çün susadı, ləbdən suvar.

Fəzli-həqdir vaqifi-əsrarımız,

Fəzli həqdəndir qamu ənvarımız.

Fəzli-həq göstərmiş idi karımız,

Fəzli-həqdir, Fəzli-həq me’marımız.

Favü zadü lama düşdü könlümüz,

Kə’bəvü ehrama düşdü könlümüz.

Eşqi-biəncama düşdü könlümüz,

“Cavidani-nama” düşdü könlümüz.

Favü zadü lama düşdü könlümüz,

Nərgisi tək cama düşdü könlümüz,

Sünbülündən şama düşdü könlümüz,

Danə gördü, dama düşdü könlümüz.

Bir əcaib şaha düşdü könlümüz,

Üzü bədrü maha düşdü könlümüz,

Qul kəfa billaha düşdü könlümüz,

Məzhəri-Allaha düşdü könlümüz.

Nagəhan bir şaha düşdü könlümüz,

Üzü bədrü maha düşdü könlümüz,

Ta ki, Fəzlullaha düşdü könlümüz,

Uş həqiqi raha düşdü könlümüz.

Pərdə üzündən götürdü mahımız,

Həqdən oldu, həqqə doğru rahımız,

Surətü mə’nidə həqdir şahımız,

Dinlə lailahə-iləlahımız.

Ey camalın surəti-rəhmanımız,

Ey dodağın çeşmeyi-heyvanımız,

Qaşlarındır razi-sübhanəlləzi

Ey vüsalın şərbəti imanımız.

Məğribü məşriqdən oldu yəslimiz,

Yeddi ulduz, on iki bürc əslimiz,

Bistü həştü sivü düdür nəslimiz,

Fəzli-həqdən oldu babü fəslimiz.

Sənsiz, ey can, könlüm aram eyləməz,

Can yanar, səbr, ey dilaram, eyləməz.

Lə’lini dövlət mana ram eyləməz,

Neyçün, ey sərvi-güləndam, eyləməz.

Üç yüz altmış gündürür dövranımız,

Altı gəz altmış olur ey canımız,

Şeş cəhətdən baxıcaq hər vəch ilə,

Görünür bu məfsəli-insanımız.

Yeddi gəz yeddi olur hər yeddimiz,

İstiva keçdik səkizdir yeddimiz,

Gər kəlamüllaha eylərsən nəzər,

Əlli olur hərfü nüktə yeddimiz.

Gəl rizasın istə həqqin hər nəfəs,

Çünki, həqdir yar iki aləmdə bəs.

Dünya məhmildir, anın dövrü cərəs,

Uçacaq can quşu, boş qalır qəfəs.

İndəhü elmül-kitab ol mah imiş,

Qul kəfa billah Fəzlullah imiş.

Qibləsi aşiqlərin ol şah imiş,

Səcdədən başın çəkən gümrah imiş.

Qaşların kim, qayət ə’la tağ imiş,

Ruh anın me’racına müştaq imiş,

Surətin kim, məzhəri-xəllaq imiş,

Kə’beyi-can qibleyi-üşşaq imiş.

Aşiqin adı nədən abdal imiş,

Anda kim, hərfi həmişə dal imiş,

Hərfi dal olmuş, vücudun tanımış,

Kim ki, bildi nəfsini, abdal imiş.

Surətin tahavü həm yasin imiş,

İki qaşın sureyi-ta sin imiş.

Tur imiş üzün, dişin vəs-sin imiş,

Həq dedi arif səni, ol çin imiş.

Arizin, zülfün sabahü şam imiş,

Xoş ləyalü qutlu bir əyyam imiş.

Bil hüvəl-Qur’anı üzün nam imiş,

Həqqi tanı, favü zadü lam imiş.

Həq təalanın kitabı Tur imiş,

Cümlə əşyada gözün mənzur imiş,

Həqqi bilən aləmə məşhur imiş,

Həqq ilə beyti anın mə’mur imiş.

Adəmin vəchi kəlamüllah imiş,

Surətin lövhü sifatüllah imiş,

Ləblərin camı məsihüllah imiş,

Xilqətin tə’vili Fəzlüllah imiş.

Çünki, Salman oğlu usta var imiş,

Hasili güldən cahanda xar imiş,

Həqqə yaram der, vəli əğyar imiş,

O yalançıdan xuda bizar imiş.

Çün üzündən cümlə əşya oldu faş,

Bəşrəna tüccar qəd cahəl məaş.

Axirət bazarıdır, yoxdur savaş,

Həq kərimdir, alana verir bəlaş.

Əhli-irfanın məqamı Qaf imiş,

Arifi-rəbb, arifi-ə’raf imiş,

Bilməyən ol qafı sözü laf imiş,

Özünü bilən kişi sərraf imiş.