|
QANLI QOCA OĞLU QANTURALI
Gah dərilir, gah dağılır. Çatıb yetdi, igidinin Bədöy atın ölmüş gördü. Özünüsə, Gözü üstü yaralanmış, Axar qanın silə-silə, Özü yayan, kafər atlı Qılınc çalır, Yağıları töküb salır. İçi yandı, acıqlandı. Qara quşun bir bölük qaz Sırasına düşdüyütək Yağıların bir ucundan Qıra-qıra o başına Gedib çıxdı. Qanturalı baxıb gördü Bir kimsənə yağısını Qabağına qatıb qovur. Bu igidin Selcan xatın Olduğunu duyanmadı. Çağırban nə söylədi: – Qalxıbani öz yerindən Duran igid, nə igidsən? Qafil-qafil başlar kəsən, Dəstursuzca yağı basan, Söylə, igid, nə igidsən? Dəstursuzca yağı basmaq Bizim eldə ayıb olur, Söylə, igid, nə igidsən?! Yenə demiş: – Mərə, igid, tərlan olub Havalara uçasan da, Qəvvas olub ümmanlardan, Dəryalardan keçəsən də, Saqqallayıb boğazıvı Biçər ollam! Alca qanın yer üzünə Tökər ollam. Mərə, qada tutmuş igid, Nə igidsən? Qayıdıban dön gəl bəri, İgid! – Dedi. Selcan xatın dinləyərək Mərd igidi, Görək, dostlar, cavabında Nələr dedi: – Hey igidim, bəy igidim, Qəltəbanda qızıl dəvə Köşəgindən dönərmi, gör? Qara qoçlu Qazlıq atlar Qulanından dönərmi, gör? Ağ ayılda ağca qoyun Quzusunu basarmı, gör? Alp ərənlər, mərd igidlər Sevgisinə qıyarmı, gör? Qoç igidim, bəy igidim, Bu yağının bir ayağı Sənin olsa, bir ayağı Mənimkidir.
Qanturalı, Yağı basan, düşman kəsən Bu igidin Görüklüsü olduğunu Duyub bildi, Bir yandan da özü girdi. Bir cüt aslan Qılınc çaldı, kafər qırdı, Yağı qaçdı, düşman sındı. Selcan xatın Atı ölmüş igidini At ardına mindirərək Yola düşdü. Qanturalı öz-özünə Düşünərək fıkrə daldı: Qalxıbanı, Selcan xatın Durduğunda, Qara yallı Qazlıq atın Mindiyində, Ər tərkində bəy babamın Obasına girdiyində Bizim elin alagözlü Qız-gəlini bunu görüb Bildiyində, Mərd igidlər öyünəndə Əcəb sən də öyünərsən?! Zəbun oldun, Qanturalı! Söyləyərsən görüklümün At ardında gəlib çıxdım?! Zəbun oldun, Qanturalı! Könlüm getdi, üzüm döndü Öldürəyim bunu! – Dedi.
Selcan xatın igidinin Fikrin duyub söy söyləmiş, Görək, dostlar, nə söyləmiş: – Qoç igidim, bəy igidim! Bozlamaqla dişi dəvə nər olmaz! Öyünməklə övrət dönüb ər olmaz! Öyünərsə, ər öyünsün, aslandı, Öyünməklik övrətlərə böhtandı!
Duvaq altdan qaş eləyib sevişdim, Dadlı-dadlı damaq verib soruşdum, Bir yasdığa baş qoyuban əmişdim, Qoç igidim, nə tez üzün dolandı?!
Dağ başına arı yağan qaram mən! Dost bağında bir yetişmiş baram mən! Qadir bilir, igid, sənə yaram mən! Bəy igidim, nədən könlün bulandı?
Qavat oğlu qavat, nədən Tez vuruldun, tez usandın? Bir munisəm, yaram, sənə, Qoç igidim, qıyma mənə!
– Yox, əlbəttə, öldürəyim! – Deyib durdu Qanturalı.
|