Alp ərənlər, mərd igidlər

Gəldiyindən, getdiyindən

Söhbət açdı.

Ürəklərdən kədər qaçdı.

Söy söylədi, boy boyladı.

Xan Basatın mərd adına

Dastan qoşdu,

Himmət verdi, alqış verdi:

– Qara dağlar

Yetdiyində aşıd versin!

Daşqın sular

Keçdiyində, keçid versin!

Qoçaqlıqla qardaşıvın

Qanın aldın,

El-obanı zəbunluqdan

Sən qurtardın.

Ulu Tanrı dost oluban

Mərd igidə mədəd versin!

Son söz əvəzinə

Qoy dastanımızın qurtarışı da

başlanışı kimi bir xalq məsəli olsun:

...İskəndər bədəl-bədəl,

Bədəli öldürdülər,

Ağbanı geydirdilər,

Xan evinin pıçaqları,

Ağbanın saçaqları,

Vurdum sandıq söküldü,

İnci, mərcan töküldü,

İnci, mərcan, filfili,

Gəl oxu bizim dili!

Bizim dil – Urmu dili.

Urmudan gələn atlar,

Ağzında yüyən çatlar...