TƏPƏGÖZ
Bir ağacı yerli dibli Qopararaq Yığınağın üstə atdı, Atmış adam ağac altda Həlak oldu. Qazan xana bir zərb vurdu, Dünya-aləm nəzərində Duman oldu. Qarındaşı Qaragünə Qarşısında zəbun oldu.
Dözən oğlu Alp Rüstəm Şəhid oldu. Uşun Qoca oğlu kimi, Bir pəhləvan Məğlub olub, həlak oldu. Arıqcandan iki qardaş Şəhid oldu. Bığı qanlı Bəydüz Əmən Qarşısında zəbun oldu. Dəmir donlu Dəli Meymaq Məğlub olub, həlak oldu. Ağ saqqallı Uruz Qoca Qan qaytardı. Uruz oğlu Qıyan Səlcuq Ödün qusdu.
Bütün Oğuz, Təpəgözə Batanmayıb, hürkdü qaçdı, Dəli quduz önün kəsdi, Qaytarıban öz yerində Oturtdurdu. Qurtulanı Oğuz eli Yeddi kərə hürkdü qaçdı, Hamısında qaytarıldı, Bütünlüklə zəbun oldu.
Çağırdılar, Dədəm Qorqud Gələr oldu. Yalvardılar, sıtqadılar.
– Çarə qalıb kəsim kəsək, – Deyə, Qorqud varıb getdi, Təpəgözə salam verdi: – Hey, Təpəgöz! Bütün Oğuz əllərində Zəbun olub, Bükülübən bükük qalıb, Ayağıvın torpağına Məni salıb, Sənin üçün kəsim kəsmək İstəyirlər – Deyə, durdu.
– Hər günümə altmış adam Verin! – Deyə, dəli quduz Cavab verdi. – Oğul, bədzat, beləliklə Çox keçmədən adamları Tükədərsən, Yeməyivə kimsə qalmaz. Ancaq sənə iki adam, Beş yüz qoyun gündə verək. Dəli quduz: – Eybi yoxdur, elə olsun, İki adam daha verin Mənim üçün yemək yapsın.
Dədəm Qorqud döndü gəldi; – Yapaqlı ilə Yüklü Qoca Varsın getsin, Təpəgözə Aş bişirsin. Bir də gündə iki adam, Beş yüz qoyun istəmişdir.
Oğuz buna razı qaldı. Dörd oğullu birin verdi, Üçü qaldı. Üç oğullu birin verdi, Cütü qaldı. Cüt oğullu birin verdi, Biri qaldı.
Qapıqqan bəy deyirlər bir Kişi varmış, Cüt oğlunun birin vermiş, Biri qalmış. Gün dolandı, Yenə növbət ona çatdı. Oğlancığın anasına Xəbər getdi, Qışqırıban zarlıq qıldı, Başın yoldu, üzün cırdı.
** * Uruz oğlu aslan Basat Vuruşmaya getmiş idi, Bu məhəldə gəldi çıxdı. Qarı aydır: – Busat gəldi, axın gətdi, Varıban bir əsir alıb Oğlanımı qurtarsanam! İgid Busat Altunluca günlüyünü Tikdiribən oturarkən, Xatın kişi varid olub Göz gəzdirdi, Busat xana Salam verdi. Gözlərindən qan yaş tökdü: – İç Oğuzda, Dış Oğuzda Adı bəlli, qatı yaylı Uruz oğlu aslan Basat, Qoltuğuva sığınıram, Mədəd səndən! – Nə dilərsən, nə söylərsən? Qarı aydır: – Zəmanənin anasından Uğursuz bir oğul qopdu. Oğuz elin kölgəsində Qondurmadı. Qara polad üz qılınclar
|