|
BƏKİL OĞLU ƏMRAN
Alp igidə qorxu vermək Eyib olur. Bəri gəlgil dirəşəlim, Mərə, yağı!
Yağı aydır: – Arsız oğuz, dəli türkmən, Bir-birinə bənzəyirlər, Bir buna bax! Təkur aydır: – Varıın, sorun, Bəkil bəyin Nəyidir bu?
– Mərə, oğlan, altındakı Al ayğırı tanıyırıq, Bəkilindir, Bəkil hanı? Əynindəki dəmir donun Bəkilindir, Bəkil hanı? Yanındakı igidlərin Bəkilindir, Bəkil hanı? Bəkil olsa, Axşamatək vuruşardıq. Ağca tozlu qatı yayla Dartışardıq. Ağ yeləkli ötgün oxla Atışardıq. Sən Bəkilin nəyimisən? Söylə bizə!
– Mərə, yağı, məgər məni Bilməzmisən? Ağ alınlı Bayındır xan Sərkərdəsi, Bəylər bəyi Salur Qazan, Qarındaşı Qaragünə, Dönə bilməz, Dölük Vuran, Dözən oğlu Dəli Rüstəm, Ağ boz atlı Beyrək xan, Dün atama qonaq gəldi, Bu gün bəylər oturuban İçərlərdi, casus gəldi. Atam Bəkil Altındakı Al ayğırın Mənə verdi. Qara polad qılıncını Mənə verdi. Qarğı dallı süngüsünü Mənə verdi. İgidlərin mənə qoşdu. Tanımırsan, tanı məni, Adım Əmran Bəkil oğlu. Bəri gəlgil, tutuşağım, Aslan olur aslan oğlu!
Təkur aydır: – Qatlan, mərə, qavat oğlu, Sənə hərif mənəm – deyə, Altı pərli əmudunu Ələ aldı. Oğlan başa qalxan çəkdi. Təkur ağır şeşpərini Var gücilə endirərək Yuxarıdan aşağıya Qatı vurdu. Nər oğlanın qalxanının Qübbələrin əzib qırdı, Oğlancığı alanmadı. İki igid qılınclaşdı. Qılıncları doğranıban İşdən düşdü. Qarğı dallı süngülərə Əl eyləyib, İki erkək buğa kimi, Bir-birinə susadılar. Süngüləri işdən düşdü. At üstündə bir-birinə Qıvraşıban dartışdılar. Güclü düşmən üstün gəlir, Azca qalır körpə Əmran Zəbun ola. Quzu aslan Tanrısına Sığınıban: – Ucalardan uca Tanrı! Kimsə bilməz necə Tanrı! Ey Adəmə tac veribən, Şeytanı bir günah ilən, Lənət edib, dərgahından Qovan Tanrı!
İbrahimi xam dəriyə Çulğayıban od içinə Atan zaman, Odu gülşən edən Tanrı! Birliyinə sığınmışam, Əziz Allah, xocam Tanrı, Mədəd! – Dedi.
Yağı aydır: – Mərə, oğlan, sənin bir tək Tanrın olsa, mənim ancaq Yetmiş iki allahım var!
– Məlun yağı, sən bütlərə Yalvarırsan! Mən göyləri, aləmləri Yoxdan vara gətirən bir Allahıma sığınıram!
Tanrı-taala, Cəbrailə Hökm eylədi: – Hey, Cəbrail, o quluma Qırx kişinin gücün verdim. İlahinin mədədilən, İgid oğlan yağısını Başı üstə qovzayıban Yerə çaldı. Alca qanı düdük kimi, Damağından şoruldadı. Şahin kimi, Sinəsinin üstə qonub,
|