BƏKİL OĞLU ƏMRAN
Xan Bəkilin ayağının Üstə düşdü. Sağ ayağı sınar oldu, Ala gözü yaşla doldu: – Ulu oğlum, qardaşım yox Deyə, bağrın dərd ovxardı. Biləyindən gəz çıxarıb, Atının tərkin tutdu. Xəftan altdan ayağını Sarıyaraq, Ovçulardan ayrı-iraq Özün atın üstə saldı, Ordusuna dönüb vardı.
Oğlu Əmran qarşı gəldi, Atasını bənzi qaçıq, Yar-yoldaşı yanında yox, Bükük gördü. Körpə aslan söy söylədi, Babasına nələr dedi:
– Qalxıbanı öz yerindən Duran baba, Qara yallı Qazlıq atın Minən baba, Üç yüz çapük igidinlə Bu dağlara ova çıxdın, Azğın dinli, Qara donlu kafərlərə Tuş oldunmu? Ala gözlü igidlərin Qırdırıban qovuldunmu?
Ağız-dildən bircə kəlmə Xəbər mənə, Qara başım qurban olsun, Ağam, sənə!
Düşkün igid oğlanının Cavabında söy söylədi, Görək Bəkil nələr dedi:
– Oğul, oğul, canım oğul, Qalxıbanı öz yerimdən Uru durdum, Ala dağlar üzərinə Ova vardım. Qara donlu kafırlərə Tuş olmadım, Ala gözlü igidlərim Qırdırıban qovulmadım, İgidlərim sağ, əsəndir, Canım oğul!
At üstündən götür məni, Döşəyimə yetir məni, Üç günədək xoşluğum yox. Aslancığın ənigi də Aslan olur. Körpə aslan atasını At üstündən qırvaladı, Bir an içrə Yatağına yetiribən, Cübbəsinə bürgələyib Otağının qapasını Qapaladı.
O tərəfdən xan Bəkilin Yoldaşları baxıb gördü Ov pozulub, Dağılışıb Evlərinə qayıtdılar.
* ** Bəkil beş gün divanında Görünmədi. Ayağının sındığını Heç bir kəsə bildirmədi.
Gecələrin birisində Dərd igidi canıxdırdı. Yatağında inildəyib Zarlıq qıldı.
Xatın sordu: – Bəy igidim, Qalabalıq çağlarında Üzərivə yağı gəlsə, Qayıtmazdın. Yançağıva dəmirlicə Ox toxunsa, batıb dəlsə, Əyilməzdin. Bir yasdığa baş qoyduğu, Qoynundakı halalına Məgər kişi Öz sirrini deməz olur?! Söylə mənə, nədir halın?
Düşkün Bəkil: – Qıçım sınmış, mərd görklüm. Ov ovlarkən atdan düşdüm, Sirrim budur, – Deyə, aydır.
Deyilən söz gizli qalmaz. Xatın dedi qulluqçuya, Qulluqçu da qapıçıya. Otuz iki dişdən çıxan Doldu hər yan. – Bilirsənmi nələr olmuş? Bəkil xanın qıçı sınmış, – Deyə, hamı pıçıldadı, Düşmənlərin casusları Casusladı. Gürcüstana çuğul getdi, Təkur şaha xəbər yetdi. Təkur aydır: – Hökmüm budur: Qalxıbanı yerdən durun, Xan Bəkili yatar yerdə
|