El bilir ki, sən mənimsən, Yurdum, yuvam, məskənimsən, Anam, doğma vətənimsən! Ayrılarmı könül candan? Azərbaycan, Azərbaycan!
Nökərə verməz o çayı-qəndi,
Çayı pis dəmləyib tökən kimdi?
Xanımın borcudur çayı tökmək,
Necə xoşdur belə çayı içmək!
Pərdə salınır.
Dekabrın 2-sində 1889. Baş Noraşen.
[1] Sədi Şirazi. Səfər səhərinin yuxusu piyadanı yoldan qoyar.
