|
UŞUN QOCA OĞLU SƏGRƏK
Yuntaları hürküdübən Gətirib qoruya saldı. Təkur aydır: – Altmış nəfər Hazır yaraq adam seçin, Gedib tutub gətirsinlər. Altmış yaraqlı seçdilər Seçilənlər oğlancığın Üzərinə yönlədilər. Geyimin cingiltisindən, Bədöy atlar şihəsindən İgit məgər ayılarmı? At qulağı sayıq olur, İgidin mindigi ayğır Çəkdi oğlanı oyatdı. Baxdı gördü kim, bir ala Atlı gəlir sıçradı, Atın mindi, adı gözəl Məhəmmədi yada saldı. Qara donlu kafərlərə Qılınc qoydu basdı, Qalaya qaytardı. İgit yuxudan doymayıb Yatağına dönüb gəldi, Yenə atın cilovunu Biləginə keçirərək Başın qoyub düşdü yatdı. Kafərlərin sağ qalanı Qaçıb Təkurə gəldilər. Təkur aydır: – Tü üzüzə! Altmış kişi bir oğlanı Basmarlayıb tutanmadız! Bu kərə yüz kafər minib Oğlana hücüm etdilər. Ayğır yenə çəkdi oğlanı oyatdı. Oğlan durdu, baxdı-gördü Kafər alaylanıb gəlir. Ata mindi, Adı gözəl Məhəmmədi yada saldı, Kafərlərə qılınc qoydu, Gətirib qalaya tıxdı. Döndü gəldi, yuxusundan Əl çəkməyib atdan yendi, Cilov qolda düşdü yatdı. Bu kərə at cilovunu Oğlancığın biləgindən Boşaldaraq qoydu, qaçdı. Kafərin can qurtaranı Qaçıb Təkura gəldilər. Təkur aydır: – Bu dəfə Üç yüz atlanın. Kafər aydır: – Varanmarıq, Hamımızı qırar tökər. Təkur aydır: – Bəs nə etmək? Varın gedib dustaq olan O iyidi alıb gəlin. Təpik vuranın əlindən Buynuz vuran gələ bilər. Oğlana siz don geydirib Ayğır verin bu dəlinin Qarşısına göndərin. Gəldilər Əgrəgə söylədilər: – Mərə, igit, Təkur sənə Himmət qıldı, burada bir Dəli igit tapılıbdır. Bütün yolçu-yolaqçının, Çobanların, çoluqların Ətməklərin tutub alır. O, dəlini tutub öldür, Səni buraxaq, qoy çıx get! Əgrək, xoş ola, dedi. Əgrəgi çıxartdılar, Saçın saqqalın yoldular, Bir at, bir qılınc verdilər, Üç yüz kafərlə birlikdə Səgrək üstə yolladılar. Üç yüz kafər gendə durub Çox iraqdan o dəlini göstərdilər. Əgrək aydır: – Gəlin, varalım tutalım. Kafər aydır: – Təkurdan buyuruq Sənə oldu, sən tutgilən. Əgrək aydır: – O, yuxuda Siz qorxmayın, gəlin tutaq Harda yatıb? Qoltuğu Altından baxar, qalxar bizə Gen dünyanı dar göstərər. Özün var-get söylədilər. Mən vararam əl-ayağın Bağlayaram, ondan sonra Siz gələrsiz, – Dedi, Əgrək. O, sıçrayıb kafərlərdən Aralandı, atın sürüb Qoç igidin üzərinə Gəldi-çıxdı, atdan yendi, Cilovunu bir budağa ilişdirdi. Baxdı gördü ayın on dördünə Bənzər ala gözlü, məhbub üzlü, Gənc bir igit mıncıq-mıncıq Tər damlası gül üzündə Mıncıqlanmış, gələnindən, Gedənindən xəbəri yox. Dolandı başı üstə gəldi, Arxasında qopuz gördü, Çıxarıb əlinə aldı. Dilləndirib söy söyləmiş, Görək, xanım, nə söyləmiş: – Qalxıbanı yerindən duran igit, Qara yallı Qazılıq ata minən igit, Ala dağdan gecə ikən aşan, Axıntılı gur suları dəlib keçən, Qəribligə gələn yatarmı olur? Mənim kimi, ağ əllərin dalısından bağladıban Donuz damında yatırmı olur? Ağ saqqallı babasını, ağ birçəkli anasını Ağladıban sızladırmı olur? Nə yatırsan, qafil olma, gözəl başın qaldır, igit! Gözün açgıl, igit! Qadir verən dadlı canın yuxu almış, Arxasından qollarını bağlatmadan, Ağ saqqalı bəy babanı, qarı ananı ağlatmadan, Qalın Oğuz ellərindən gələn igit, nə igitsən? Yaradanın haqqı üçün durub gəlgil,
|