|
UŞUN QOCA OĞLU SƏGRƏK
Məhrum insan bu ilqara Sığınaraq, dayanaraq Vuruşmasa, çarpışmasa, Şərə-şurluq, işğalçılıq Rəsmin töküb dağıtmasa, Qarət olmuş tapdalanmış, Haqqın məgər quduzlanmış Ac qurdların çəngəsindən Yalvarmaqla, sıtqamaqla, Dilənməkləmi alacaq?
*** Məhkum olmuş milliyyətlər, Bizim kimi fəna ellər, Qardaş, deyə, bir-birinə Dayanmasa, hövkürməsə, Baş qoyuban can verməsə, “İnsançılıq” günəşi bəs, Hardan-haçan baş qaldırıb, Nur saçacaq, parlayacaq!?
*** Oğuzların zamanında Uşun Qoca deyirlər bir Ər yaşarmış, bu kişinin Ancaq iki oğlu varmış. Böyük oğlan Əgrək adlı, Dəli qanlı, adlı-sanlı Bahadır bir igid idi. Bayındır xan divanına Könlü haçan istəyirsə, Vara bilər, gedər, gələr. Xan Qazanın məclisində Oturarkən qərarlanmaz, Heç kimsəni anıb, sanmaz. Yenə bir gün o bəyləri, İgidləri, ərənləri Basıb, keçib Xan Qazanın Qarşısında oturarkən Oğuzlarda Tərsuzamış Adlanan bir ər varımış. – Mərə, Uşun Qoca oğlu! Bu oturan bəylər bütün Oturduğu yerlərini Qılınc ilə, əmək ilə, İgitliklə alıbdırlar. Mərə, Əgrək! Söylə görək Sən nəmisən, neyləmisən? Başmı kəsdin, qanmı tökdün? Ac doyurub, yalıncıqmı Donaldıbsan? – Deyə, – Aydır. – Tərsuzamış, mərə, görüm, Baş kəsməkmi, qan tökməkmi İgitlik, ya hünərmidir? – Deyə, Əgrək cavab verir. – Bəli, böyük hünərdir bu, – Deyə, dönüb Tərsuzamış Sözlərini təkid edir. Tərsuzamışın dedikləri Əgrəgə ağır gəldi. Uru durdu Qazan bəydən Axın deyə, izn istədi. Salur Qazan axın verdi. An içində say cidalı Üç yüz igid ayrıldılar, Alay qurub Əgrəgin Dövrəsinə yığıldılar. Meyxanada toy tutuldu Beş gün yemə-içmə oldu. Sonra Şərur daxilindən Göycə dəniz sahilinə Çatanadək el at çapdı. Qalibiyyət doyum oldu. Yol Alınca[7] qalasına Uğramışdı, Qara Təkur Orada bir qoruq yapmış, Qaz və toyuq uçarlardan Yürürlərdən keyik, dovşan Bu qoruğa dolduruban Bunu Oğuz bəylərinə Tələ qurmuş kafər, demə! Əgrəgin bu qoruğa Yolu düşdü, aşı pişdi Qapısını avatdılar. Sığın, keyik, qaz və toyuq Ovlayıban, quşlayıban Yeyib-içib atlarının Yəhərlərini aldılar. Geyimlərin çıxartdılar. Qara Təkur casusları Bunu görüb casusladı: – Oğuzlardan ağır-ağır Atlı gəldi, qoruğunun Qapısını avatdılar. Nə durubsuz, sığın, keyik, Qaz və toyuq ovlayıban Yeyib-içib atlarının Yəhərlərini aldılar, Geyimlərin çıxardılar. Nə durmusuz? Altıca yüz Azğın dinli, qara donlu Kafər qalxdı atlanıban İgitlərin üstə qondu. Üç yüz igit qırıldılar, Əgrəgi də dustaq edib Apardılar Alıncanın Qalasına buraxdılar. Qara-qara uca dağdan xəbər aşdı, Qanlı-qanlı gur sulardan xəbər keçdi, Qalın Oğuz ellərinə xəbər çatdı, Uşun Qoca ağban evi Qarşısında şivən qopdu.
Qaza bənzər qız gəlini Ağ çıxarıb qara geydi, Acı dırnaq üzə vurdu. Başı lovlu Uşun Qoca Ağca üzlü xatını ilə Oğul-oğul, deyə, durub Üzün cırıb, başa vurub,
|