|
ULAŞ OĞLU XAN QAZAN
İki qardaşın öldürüb Zəlil gəzən Dözən oğlu Alp Rüstəm mən özüməm! O da daxı Qazan xana At salıban alım, dedi, Alanmadı. Salur Qazan Ona da bir zərbə vurdu, Sonra dedi: – Mərə, qavat, Get, bəyinə söylə gəlsin. O da döndü. Qazan yenə ər dilədi. Xan Uruzun cilovunu Bəy əmisi Qaragünə Tutmuş idi bir an içrə Çəkib aldı qılınc dartdı, Babasının üzərinə at saldı, Dayanmayıb çiyninə bir Qılınc vurdu, geyimini Kəsdi, biçdi dörd barmaq Omuzuna zəxm saldı, Alaca qanı şorladı. Uruz yenə döndü ki, Bir daxı çala, Qazan Çağırıb söyləmiş, Görək xanım nə söyləmiş: – Qara dağımın yüksəgi, oğul! Qaranqu gözümün aydını oğul! Alpım Uruz, aslanım Uruz! Ağ saqqallı babana qıyma, oğul! Xan Uruzun damarında Şəfqət qanı qaynayaraq Qara qıyma gözlərinə Qan yaş doldu. Özün atdan Yerə saldı, atasının Əlin öpdü, Qazan daxı İxtiyarın əldən verib, Ər oğlunun boynun öpdü. Bəylər hamı Qazan ilən Bəy Uruzun üzərinə At saldılar, dövrələnib Hamısı atdan yendilər, Qazan xanın əlin öpüb, Yüyürübən kafərlərə At saldılar, qılınc çalıb Dərələrdə, təpələrdə Yağıları qırıb, töküb Qalalarını aldılar. Kilisasın viran edib, Yerinə məçid yapdılar. Uruz isə babasını Qanlı kafər əlindən Dartıb alıb Qalın Oğuz Ellərinə yollanaraq Ağca üzlü anasına Müştuluqçular göndərdi. Qaza bənzər qız-gəlini Qazan xana qarşı gəlib Əlin öpüb, ayağına döşəndilər. Salur Qazan göy çəməndə Çadır-otaq tikdirdi, Yeddi gündüz, yeddi gecə Toy tutuldu, dügün oldu, Yemək oldu, içmək oldu. Dədə Qorqud vardı gəldi, Qopuz çaldı, mərd ərənlərin Başına nə gəldiyini söylədi: – Hanı öydüyüm igitlər, Dünya mənim, söyləyənlər? Hamısını əcəl aldı, Yer gizlətdi, fani dünya kimə qaldı? Gəlməli, getməli dünya, Son ucu ölməli dünya! Qadir səni ölüm vaxtı Pak imandan ayırmasın! Dünya varkən mərd igidi Namərdə möhtac etməsin! Beşcə kəlmə dua qıldıq, Qəbul olsun, amin deyən Didar görsün, günahızı Adı gözəl Məhmməd Müstafaya Bağışlasın!
|