|
DUXA QOCA OĞLU DƏLİ DOMRUL
Çöngəliyin bəyənməzsən?! Qara gözlü xumar baxan, Baxışilən odlar yaxan, Gəlinlərin və qızların, Canlarını çox almışam!
Saqqalımın ağlığını Bəyənməzsən? Bir yürüşdə Dəmirdırnaq aslanların Belin bükən, qara kakil, Qara saqqal igidlərin, Canlarını çox almışam!
* * * Dələ Domrul: – Mərə, qoca! Qızılqanad Əzrail Sən imişsən? – Deyə, sorur. – Mənəm, aha! – Yaxşı-yaxşı igidlərin Canlarını sən alırsan? Bu ellərə, obalara, Qara şivən sən salırsan? – Mən alıram! Mən salıram!
* * * – Ahay, dayan! Qapıçılar, Qapıları qapalayın! İgid oğul ölümündə, Ürəkləri şan-şan olan, Sinəsinə dağ çəkilib, Gözləri qan yaşla dolan, Anaların qisasını, Cəllad dinli, daş ürəkli, Çöngə gözlü bu qocadan Bu gün burda alam gərək! Ürəyinə dağ çəkilmiş, Al soyunub qara geymiş, Minbir arzu, minbir istək, Duyğusuyla dolu olan, Ürəkləri alovlayan, Dırnaqlanmış yanaqları, Parçalanıb al boyanan, Gəlinlərin qisasını, Qorxunc yüzlü bu qocadan, Bu gün burda alam gərək!
* * * – Ahay, qorxunc qoca! Səni Gen yerlərdə axtararkən, Dar bir yerdə ələ düşdün. Haydı səni, öldürübən, Yaxşı-yaxşı igidlərin, Cavanların canını mən, Qurtararam əllərindən! – Deyə, Domrul qara polad Qılıncını siyirərək, Qulun kimi qışqırdı bərk. Bir alıcı tuqan kimi, Çöngə gözlü Əzrailin, Üzərinə hücum etdi. Əzrailsə, Qanad çalıb, Bir göyərçin surətində Pəncərədən uçub getdi.
* * * Dəli Domrul qas-qas güldü, Əzrailin qaçdığından. – Mərə, comərd igidlərim, Əzrailin gözün elə Qorxutdum ki, gen qapını Buraxıban, dar bacadan – Pəncərədən qoyub qaçdı! Domrulun qorxusundan, Quş oluban göyə uçdu! Amma bilin, bu gün onu, Tərlanıma tutdurmasam, Əl çəkmərəm, buraxmaram! – Deyə, Domrul Hərbə biçdi.
* * * Dəli Domrul atın minib, Tərlanını ələ aldı. Çox göyərçin ovlayıban, Evə doğru qayıdarkən, Əzrail, Qazlıq ata nəzər saldı. At ürkübən göyə qalxdı, Domrulu yerə çaldı. Qara başı bükülərək, Yerlər üstə bükük qaldı. Əzrail, Yubanmadan, Ağ sinəsi üzərinə, Oturuban mırıldadı. Domrulun nəfəsləri, Saya düşüb, xırıldadı: – Əzrail, mərə, aman! O görünməz haqq, Tanrının, Birliyinə yoxdur güman! Səni bu cür bilməz idim, Oğurluqla canlar alan! Bizim yerdə uca-uca, İri düymə dağlar olur. O dağların ətəyində Göy çadırlı bağlar olur. O bağlarda gilələri, Yaqut kimi tutub yanan, Qara salxım üzüm olur. O üzümün suyun sıxsan, Al-qırmızı şərab olur. O şərabdan kimsə içsə, Əsirəyib sərxoş olur. Özün bilməz, Sözün bilməz. Mən içibən o şərabdan, Duymaz oldum, əsirədim. Bilməz oldum nə söylədim. Əzrail, mədəd səndən!
|