|
DƏHNAMƏ
Üç nəstədürür səbəb bu namə Kim, boldu zəruri qılmağ ani.
Əvvəl səbəb oldu nəzmi-tövhid Kim, bəndəligin odur nişani.
İkinci bu kim, olanda ğəmgin Bu könlünün ola mehribani.
Üçüncü bu kim, qalursa xoşdur Bu dünyədə hər kimin nişani.
Ta deyə ani görən mühüblər, Rəhmətlik ola anın rəvani.
Hər kim ki, bizi anarsa bolsun Dər bürci-səadət aşiyani.
Kiməm ki, deyəm Xətayiyəm mən, Əhsəntü təbarək, ey filani.
Kim muni oxur, yazarü dinlər, Həq lütf ilə yarlığasun ani.
[1] Mən kömək istəyəndə səni gördüm, bütün yaxınlaşanlara köməyə səy et. Lütf edib geri qayıtmaq istəsən, allah sənə min əcr verər. [2] Bu beytdə poemanın yazılma tarixi bildirilmişdir: zad – 800, nun – 50, sin – 60. Bu rəqəmləri toplayıb üstünə bir gəlsək (bir füzun sözünə görə), poemanın hicri 911-ci, miladi 1506-cı ildə yazıldığı müəyyənləşər.
|