Hər nə istərsən bulasan bunda gəl,

İstədigin anda degil, bunda gəl.

Otuz iki mənzili var ilinin,

Yetmiş üç dürlü məqamı yolunun.

Bu məqamı həq bilən hacı bilir,

Bu kəlamı firqeyi-naci bilir.

Üç yüz altmış mənzili var surunun,

Bu təcəlli şəhri Musa Turunun.

Dedigüm şəhrin şu dənlü bürcü var

Ki, sığar hər bürcünə yüz min süvar.

Pasibanı bürcünün, ey pasiban,

Oldu yigirmi səkiz kişi haman.

Bunların avazına, avazələr,

Dopdoludur şəhr içi dərvazələr.

Oldu yetmiş yeddi şəhrin ləşkəri,

Padşahın əmridir, bil bunları.

Həq-təalanın sifatıdır bular,

Kəndunun nitqində zatıdır bular.

Yə’ni bu otuz iki kişidən,

Oyanır bunların ünün eşidən.

Qəflət uyğusundan bidar olar,

Həqqi tanır, həq anınla yar olar.

Həq kəlamıdır buların dilləri,

Hər nəyə sunsa irişir əlləri.

Nitqi-heyyi-zati-yəzdandır bular,

Nuri-ərşü vəchi-rəhmandır bular.

Müxtəlif olmuş buların surəti,

Aləmi-mə’nidə birdir sirəti.

Surəti kəsrətlə olmuş müxtəlif,

Cümləsinin zatı birdir çün əlif.

Bir-birindən bunları hər kim seçər,

Bunların sirrindən oldur bixəbər.

Tulü ərz olmaz bularda rəngü lövn,

Əsfəlü ə’la, əmiqü həddü kövn.

Bişəbihü laşərik olmuş bular,

Zahirü batində hər şey kəndular.

Heyyi-baqidir buların varlığı,

Yox buların sayruluğu, sağlığı.

Bunlar oldu cümlə şeydə müştərək,

Həm münəzzehdir, bularda yox dərək.

Həm sifətdə zati-qaimdir bular,

Ölməz-itməz nitqi-daimdir bular.

Qadiri-qəhhari-Mehdi möhtədi,

Fel’i-müstəqbəlü mazi, mübtədi.

Cümlə bunlardır bil, ey danayi-din,

Bunlar oldu rəhmətən-lilaləmin.

Cümlə aləm çün buların hökmünə

Oldu məhküm, gör buların hökmü nə.

Saətü vəqtü hesabü mahü sal,

Gecə-gündüz nuri-xurşidü zülal.

Çərxi-əflakü səmavatü zəmin

Bunların mülküdür, ey əhli-yəqin.

Əmri-həqdir çün bular, ey əmri-həq,

Gəl buların dəftərindən al səbəq.

Oxu bulardan, bəri gəl, quş dilin,

Həll edəsən ta ki, nəfsin müşkilin.

Bunlara derlər, şəha, ümmül-kitab,

Fe’lü əşyaya bulardır fəthi-bab.

Hər yana baxsan bulardır görülən,

Bəlkə hər şeydə bulardır əm olan.

Bunların hökmündə hər şey, bunların,

Canıdır sərcümleyi-mö’münlərin.

Müshəfi-nuri-qədimi-ləmyəzəl,

Xətti-məsturi-kitabi-bibədəl.

Lövhi-məhfuzi-hürufi-zülcəlal,

Rəqqi-mənşuri-xudayi-pürkəmal.

Dəftəri-mülki-vücudi-ənvəri,

Naziri-aləm, cahanın sərvəri.

Bunlar oldu cümlə dilin söyləyən,

Söyləyib həm söylədən, var din deyən.

Əvvəlin və axırın bunlar olur,

Bunları bilən kişi həqqi bulur.

Kafü nuna, eyni-zata ibtida,

Həmsifət olur bular biintəha.

Cümlə bunlar qəbzi bəstində haman,

Dərc olubdur, bu sözə yoxdur güman.

Gəl buları istə, sə’yə qalib ol,

Bülfüzul olma, həqə gəl talib ol.

Gəl buları istə bul, ey mərdi-rah

Kim, bular olur sana həqdən güvah.