Fəth edən bu şəhriyarın şəhrini,

İşlədi, bildi gümansız dəhrini.

Çün bu şəhrin yarına yar oldu ol,

Hər nə məqsudisə andan buldu yol.

Çünki yar oldu bu şəhrin yarına,

Hökmün etdi mülkü malü varına.

Bilmək istərsən bu şəhrin varını,

Gəl eşit gör necə söylər yarını.

Anla uşbu sirri kim, söylər sana,

Yol bulasan kəndu kəndundan yana.

Hər yaradılmışın əsli sən özün,

Anlar isən rəmzini uşbu sözün…

Əlləməl əsmai-küll budur tamam,

Adəmə öyrətdi həq, bil, vəssalam.

Ey bəradər, bil bu nitqin qayətin,

Lamü bey görgil, yetərgil firqətin.

Məqsədi-sidqim lisani-sadiqin

Aşiqiyəm mə’şuqü hər aşiqin.

Mənə irişən kişilər can olur,

Küfrü qalmaz, kəndusu iman olur.

Nuri-əşya çün mənəm eynül-yəqin,

Mənə irən oldu əshabül-yəmin.

Gənciyəm, gənc issinin mən gənciyəm,

Dərdi bidərmanların birənciyəm.

Sadiqülvə’di-mübindir sözlərim,

Görünür əşya üzündə gözlərim.

Eyniyəm, hər əhli-eynin eyniyəm,

Münkirin könlü içində beyniyəm.

Nitqü zatımdan əyan oldu cahan,

Sözlərimdən kafü nundur laməkan.

Şəhri-qan içində canlar canıyam,

Kainatın təxtinin sultanıyam.

Yeddi iqlimə məkanam laməkan,

Olmuşam çün cümlə şeydə bigüman.

Məzhərəm, yoxdur şərikim, laşərik,

Vahidəm, mülkümdə yoxdur müştərik.

Nuri-dəryayi-vücudi-mütləqəm,

Gah məllahi-cahan gah zövrəqəm.

Heyyü qəyyumü dəvamü dövlətəm,

Aləmi-kəsrət içində vəhdətəm.

Gər dilərsən kim, bulasan sən səni,

Mənliyindən keçü tərk eylə məni.

Mənliyindən keçməyən şeytan olur,

Divi-mə’lundur, qaçan insan olur?

Zöhdlə şeytan qaçan ola mələk,

Əsli oddur, çün oda vasil gərək.

Mənliyindən keçməyən xudbin olur,

Müstəhəqqi-lə’nətü bidin olur.

Dedi əsfəllər məqamıdır dərək,

Hirsü lə’nətdən düşüb ola hələk.

Nəfsini tanıya gör, ey müttəqi,

Kimsəyə tə’n etmə, əbsəm, ey fəqi.

Tabeyi-əfsanə olmuş tə’n edər,

Bixəbərdir, bixəbərdir, bixəbər.

Tabeyi-nəfs həvayi-şum edər,

Bu səbəbdən özünü məsmum edər.

Bilmədi məscudu kimdir sacidin,

Görmədi nurun vücudi-vahidin.

Nurikən nar oldu çünkim, ol ləin,

Oxu lə’nət canına, ey əhli-din.

Ey deyən ki, qandadır yari-bəqa,

Eşq ilə gəl, bax vücudi-mütləqa.

Gəl, bu ibrət mülkünə gir, abid ol,

Yollarında can ilə sən sacid ol.

Gər dilərsən k’əhli-irfan olasan

Kim, vücudün şəhrinə yol bulasan.

Gəl, xəbərdar ol bu şəhrin varına,

Zülmətin tanıvü gir ənvarına.

Yollarından al xəbər, sən ey xəbir,

Olasan mülki-vücud içrə əmir.

Gəl bəri, fəth et bu şəhri, gəl bəri,

Necə gəzərsən cahanda sərsəri.

Vəsfini eşit bu şəhrin şəhrinə,

Qərq olasan mütləq anın bəhrinə.

Gəl bu şəhrin sözlərinə dut qulaq,

Ta biləsən kim, nədir bu qara-ağ.

Dörd dirəklə qaim olmuşdur bu şəhr

Kim, anın içindədir afağü dəhr.

Kim ki, bildi mən-ərəfdə zatını,

Baxdı, gördü, oxudu ayatını.