İbtidadır, ibtidadır, ibtida,

İbtidadan hasil oldu intəha.

İbtida gəldi kəlami-layənam,

Favü zadü lam həqdən, vəssalam.

Nitqi-əşya natiqi-həqdir özü,

Söyləyən kənduyə kəndudur sözü.

Söz olubdur kəndu söz söylər əyan,

Kəndu kəndu zatını eylər bəyan.

Hər sifətdən xali etmiş kəndözün,

Kəndu kəndu üzünə tutmuş üzün.

Hər nəyə qılsan nəzər ol bigüman,

Kəndu kəndözün verir sana nişan.

Uş bu bərrü bəhr içində kəndidür,

Yə’ni əsdaf oldu hər şey, kəndi dürr.

Aləmü əşya anın hökmündədir,

Oxu bilgil anı kim nitqindədir.

Bu sifətlər intəhası kəndidür,

Yə’ni bu şəhrin əsası kəndidür.

Uşbu şəhr içində olmuşdur müqim,

Yoludur anın siratəl-müstəqim.

Bu səbilüllaha hər kim buldu yol,

Anların hacətləri oldu qəbul.

Bu sirat üzrə übur etmək gərək,

Bu siratı tutuban getmək gərək.

Bu sirat üzrə qədim imiş qədim,

Girəməz bu şəhrə şeytanir-rəcim.

Neyləsin, bilməz o şəhrin yolunu,

Anlamaz ol əhli-cənnət dilini.

Dili var sanır və leykin, dili yox,

Bir məgəsdir zəhri vardır, balı yox.

Acizü miskinü sərgərdan durar,

Özü heyvan, surəti insan durar.

Hər kimin kim, zərqi var, iqrarı yox,

Bir ağacdır kim, dikilmiş, barı yox.

Mö’münün könlün yıxar xənnas ilə,

Yə’ni salusluq satar vəsvas ilə.

Cümlənin sirrini ol xaliq bilir,

Din yolunu aşiqi-sadiq bilir.

Zahidi-zərraq olanlar xam olur,

Aqibət salus olan bədnam olur.

Kim ki, sənə daş atarsa, gül ona,

Şad oluban sevinib gülgül ona.

Fe’lü əf’alı qamu zərqü riya,

Zərq ilə qul olmaq istər tanrıya.

Zərq ilə qulam deyənlər qul deyil,

Əhli-zərqin taəti məqbul deyil.

Çünki zərqin ola ismü fe’li zərq,

Aləmi bilqüvvədən algil səbəq.

Qüvvəti-can ol, dilərsən qüvvətin,

Vəslə vasil ol, yetirgil firqətin.

Gər dilərsən kim, olasan mö’təbər,

Kəndu mülkün sirlərindən al xəbər.

Gəl vücudun şəhrinə etgil nəzər,

Vaqif ol, özündən olma bixəbər.

Ey kəlami-zati-biçundan nişan

Bulayın deyən kişi, eşit bəyan:

Gəl bu şəhr içində gör didarını,

Gəl bu şəhr içində istə yarını.

Cismə can ol, cismə can ol, cismə can,

Necə uyarsan bəri gəl, bir oyan.

Həqqi istərsən səgirdib dörd yana,

Kimə gedərsən, sana gəl, sən sana.

Sən sana gəl, sən, sana həq yar ola,

İstədigin cümlə səndə var ola.

Axirətdə mənzili darüssəlam,

Bulayım dersən sana gəl, vəssəlam.

Səndədir şol gənci-pünhan, səndə var,

Qətrəsən ki, bəhri-ümman səndə var.

Aç bu ibrət gözünü kim, görəsən,

Kəndu şəhrin içrə yarın bulasan.

Biləsən bu varlığın ərkanını,

Biləsən canlar içində canını.

Biləsən hər şeydəki var varını,

Can gözilə görəsən didarını.

Hər ki, kəndu zatının sultanına

İrmədi, girməz bu şəhrin kanına.

Kəndu mülkündən iraq avarədir,

Qeyrəti yox, neyləsin biçarədir.

Bilmədi çün kəndu kəndu zatını,

Anın üçün oxumaz ayatını.