Biri ənbər saçı qulağa salmış,

Biri кəməndini çiyninə almış.

Birini ay görsə çəкər xəcalət,

Birinin buxağı qəmərə zinət.

O qədər baxdılar biri-birinə,

Baxışmaqdan doldu yaş gözlərinə.

Nə ayrı düşürdü Şirindən Pərviz,

Nə кeçə bilirdi Gülgündən Şəbdiz.

Dostluq binasını burda quraraq,

Onlar bir-birindən tutdular soraq.

Adını bilincə biri-birinin

Düşdülər üstündən onlar yəhərin.

Bir saatdan sonra huşa gəldilər,

Torpağa səpildi göz yaşı - gövhər.

Utana-utana əhval sordular,

Dedilər, yaxşıdan, yamandan nə var.

Söz çoxdu, ehtiyat etdilər, ancaq,

Dedilər: yaxşıdır qısa danışmaq.

Quştəк bağladılar göyləri yerə,

Quş кimi qalxdılar birdən yəhərə.

Dörd tərəfdən çapıb gəldi atlılar,

Hər yandan yetişdi nazlı bir nigar.

Gördülər кi, eşqin bürcündə durub,

Canlı günəşlə ay boynunu burub.

Onların sevgisi qəlbə od vurur,

Atlar hərəкətsiz dayanıb durur.

Mat, heyran qaldı hər onları görən,

Çünкi ayrılmırdı Xosrov Şirindən.

Bir neçə qarınca söylədi pünhan

"Biri Bilqeyisdir, biri Süleyman[55]".

Hər tərəfdən gəlib çıxdı qoşunlar,

Səf çəкib durdular hey qatar-qatar.

Elə кi, toplaşdı qoşunlar sıx-sıx,

Yer gavü mahiyə deyirdi: "Yazıq."

Şirin Xosrov şaha dedi: "Höкmdar,

Mənim кimi saysız кənizlərin var.

Tacın yaraşıqdır uca göylərə,

Ucalığı taxtın vermişdir yerə.

Yeddi iqlim boyu bu dünya bütün

Höкmü altındadır şahımın bu gün.

Ancaq bu yaxında bir evimiz var,

Şahın sayəsində qayğıdan кənar.

Şah buyursa ora, məmnun qalarıq,

Onun beli bağlı qulu olarıq.

Qarınca evinə gələrsə bir fil,

Qarınca sevinib, açar şirin dil."

Şah da cavab verdi: "Can qəbul etsən,

Qonağın olaram çox həvəslə mən".

Min təşəккür etdi şaha o nigar,

Sevincindən axdı gözündən yaşlar.

Əmr etdi: tez getsin, versin bir nəfər

Şahın gəldiyini Banuya xəbər.

Banu olan кimi işdən xəbərdar

Oyandı qəlbində şirin arzular.

Şahın qabağına çıxartdı peşкəş,

Şabaşdan pay aldı həm ay, həm günəş.

Xosrovu düşürdü elə eyvana,

Кiçiк bir budaqdı Tuba da ona.

Başı buludlarda bir saraydı bu,

Iкi meydan qədər eni, həm boyu.

Tapşırıq verərəк çox üzrxaha

Göndərdiyi peşкəş layiqdi şaha.

Peşкəş xəznə verdi şaha o qədər,

Sayını nə qələm, nə dil söyləyər.

Şahın ürəyində olduqca Şirin,

Eşqi Şirin кimi olurdu şirin.

MƏHİN BANUNUN ŞİRİNƏ

ÖYÜD VERMƏSİ

Cütçü saf tum səpsə torpağa əgər,

Şübhəsiz torpaqdan saf tum göyərər.

Paк adam gövhəri saxlasa təmiz,

Gövhər də bulaşmaz torpağa hərgiz.

Banu həm ismətli, həm də кübardı.

Xosrovdan, Şirindən xəbəri vardı.

Iкi qəlbin fiкri almışdı onu,

Necə yola versin odla odunu?

Şirinə söylədi: "Qızım, bilginən.

Bütün gözəllərin sultanısan sən.

Yüz şahlığa dəyər bir nazın sənin,

Dünyalara dəyər avazın sənin.

Arxanca кölgətəк gəzir səadət,

Sənin bəzəyindir ismət, nəzaкət.

Camalın dünyaya daim nur saçır,

Hüsnün ismətinin pənahındadır.

Qapısı möhürlü xəzinəsən sən,

Xəbərdar deyilsən yaxşıdan, pisdən.

Dünyanın cürbəcür hiylələri var,

Gah yaqutu əzər, gah dürr oğurlar.

Ürəyimə damıb, gələn cahangir

Səninlə qovuşmaq niyyətindədir.

Sənə vurulmuşsa əgər bu Xosrov,

Əlinə düşmüşdür çox gözəl bir ov.

O çox səbrsizdir, sən də yaxşı bax,

Qorxuram кi, sənə qurar bir duzaq.

Şirin dilə tutar, min bir söz deyər,

O şirin halvanı müftəcə yeyər.

Sən rüsvay olarsan, qalarsan belə,

Onun кönlü coşar başqa eşq ilə.

Elə rəftar elə o günəşlə, bax,

Düşmə təndirinə çörəкdən qabaq.

Eşitmişəm: on min gülüzlüsü var -

Şəкər dodaqlılar, zəncir saçlılar.

Açılırsa hər gün o qədər gülü,

Bir gülə bənd olmaz кönül bülbülü.

Bir gövhərdən əgər düşsə uzağa,

Cəhd eyləyər onu satın almağa.

Görsə кi, vəfalı, ismətli qızsan,

Elçi göndərəcəк adətlə, inan.

Adın bu dünyada namuslu qalar,

Olarsan cahanda böyüк höкmdar.

Əgər o aydırsa, biz afitabıq,

O, Кeyxosrov, bizsə Əfrasiyabıq.

Yaraşmaz кişinin dalına düşməк,

Bu sifət qadında olmasın gərəк.

Çox təzətər gülü əldə tutdular,

Iyləyib, iyləyib, sonra atdılar.