|
ŞEİRLƏR
Məndə sığar iki cahan, mən bu cahana sığmazam, |
|
|
Dinləgil bu sözü ki, candır söz |
|
|
Daldım yenə bir bəhrə ki, ümman dəxi bilməz |
|
|
Ey əzəli can ilə cananımız! |
|
|
Var bu cahandan özgə bizim bir cahanımız |
|
|
Dünü gün müntəzirəm mən ki, bu pərgar nədir? |
|
|
Ey əlləzi-yüvəsvis, taətlərin həbadır |
|
|
Əya, mö”™min, gər istərsən səadət |
|
|
Bir şaha sən qulluq eylə, söhbətindən can bitər |
|
|
Sirri-ənəlhəq söylərəm aləmdə, pünhan gəlmişəm |
|
|
Mən xərabati-əzəldən məstü heyran gəlmişəm |
|
|
Mən mülki-cahan, cahan mənəm mən |
|
|
Bavü sin mim üçün bəşarətdir |
|
|
Aşiq qatında küfr ilə islam birdir |
|
|
Bu nə bərgüzidə candır ki, gəzər bu can içində? |
|
|
Ey qılan də”™va ki, şaham, ədlü insafın qanı? |
|
|
Gər bəyan edəm sana əsmayi-ruhəfzamızı |
|
|
Qanı bir əhdü peymanı bütün yar? |
|
|
Ənəlhəq söylərəm həqdən, ələl-ərş istiva gəldi |
|
|
Vücudi-Müstafa əsma degilmi? |
|
|
Üzündür gülsitan, billah, degilmi? |
|
|
Ey mana nahaq deyənlər, qandadır bəs yaradan? |
|
|
Nari-cəhimə tə”™n edər eşq odunun hərarəti |
|
|
İki aləm anındır kim, gözünə həq əyan oldu |
|
|
Kim ki, bildi bu siratil-müstəqimin rahını |
|
|
Kişi kim, xacəsi birlə qənimət tutsa xəlvətni |
|
|
Surətin nəqşində hər kim görmədi nəqqaşını |
|
|
Yarə qılan vəfasını, yara qılır cəfasını |
|
|
Mərhəba, insani-kamil, canımın cananəsi |
|
|
Bəhri-mühit imiş könül, yoxdur anın kənarəsi |
|
|
Məqalindir bu rəncurun şəfası |
|
|
Nə tubadır boyun, yarəb kim, irdi ərşə balası |
|
|
Ey üzün nuri-zati-yəzdani |
|
|
Dün gecə bir dilbər ilə eyşimiz mə”™mur idi |
|
|
Səndədir şol gənci-pünhan, gəzmə hər viranəyi |
|
|
Ey ruhi-qüdüs, cifeyi-murdara yapışma! |
|
|
Çarə yoxdur yara, əbsəm, ey könül, yar istəmə! |
|
|
Sən sana gər yar isən var, ey könül, yar istəmə! |
|
|
Dil bazarçısı yalandır, varmazam bazarına |
|
|
Şol şəm”™i gör ki, nuruna pərvanəyəm yenə |
|
|
Kim ki, aldandı cahanın ağulu ləzzatına |
|
|
Əlhəmdülillah, Əhmədin girdik əbavü şalına |
|
|
Yoxdur vəfası dünyanın, aldanma anın alına |
|
|
Ey binəzirü vahid, hüsnün camal içində |
|
|
Ey mükərrəm hüsni-surət, ey mütəhhər maü tin |
|
|
Səfa bağışlamış bağa səba İsaləin dəmdən |
|
|
Ey qəflətin meyindən məstü xərabü heyran |
|
|
Cahanı tərk edib bezdim cahandan |
|
|
Ey bərgüzidə surət, cansan, vəli nə cansan! |
|
|
Gəl, ey dilbər, iki aləmdə cansan |
|
|
Ey ruhi-qüdüs, canıma sən canü cahansan |
|
|
Əvvəl ki, dila, dərd ilə yaran olamazsan |
|
|
Tərk eyləməz can eşqini, min gəz gər anı yaxasan |
|
|
Üzün müshəfdir, ey huri, yanağın qaf-vəl-Qur”™an |
|
|
Mən ki, dərvişəm, fəqirəm, padişahi-aləməm |
|
|
Surəti-rəhmanı buldum, surəti-rəhman mənəm! |
|
|
Vəhdəhü laşərik ilə şübhəsiz iştə zatam |
|
|
Küntə kənzin sirrini izhar edər madam dəm |
|
|
Qulluğa bel bağladım, sultanı gözlər gözlərim |
|
|
Fəzlim mənim, ey Xızrımü ey abi-həyatım |
|
|
Surətinin səfhəsində gör nə yazmış ol qədim |
|
|
Nə hüsn olur, bu nə surət, zəhi behişti-nəim? |
|
|
Ay camalın hüsni-surət kim, qılıbdır ol həkim |
|
|
Əlminnətilillah ki, bu gün yarımı buldum |
|
|
Dilbərin ləblərinə çeşmeyi-heyvan demişəm |
|
|
Mən ol Musayi-İmranam ki, daim aşiqi-Turam |
|
|
Gəl, ey əgri, məni gör kim cahanın padişahıyam |
|
|
Ol Kə”™beyi-mə”™na mənəm kim, qibleyi-rəhmanıyam |
|
|
Cana, rüxi-zülfündən əgər qılsa təəmmül |
|
|
Nə sidrədir ki, boyundan qiyamət oldu faş |
|
|
Yarını satdın bahasız, bilmədin miqdarını |
|
|
İki aləmdəsən sultani-mütləq |
|
|
Bahar oldu vü açıldı üzündən pərdə gülzarın |
|
|
İtirdin cami-Cəmşidi, oyan uyxudan, ey qafil |
|
|
Töhfəyəm, pakizə cövhər, laməkanın xasıyam |
|
|
Küntə-kənzin kənzivü, Allahi-nurun nuruyam |
|
|
Ayəti-inni-ənəllaham, bu narın nuruyam |
|
|
Həq ta ki, yar oldu mənə, sər ta qədəm yar olmuşam |
|
|
Gəl gör məni eşqində kim, mən necə giryan olmuşam |
|
|
Daim ənəlhəq söylərəm, həqdən çü Mənsur olmuşam |
|
|
Nitqi-Allah mənəm ki, zatiləyəm |
|
|
İxlas ilə ta canımı canana yetirdim |
|
|
Əgərçi rahi-eşqində əsirəm |
|
|
Qaluda məni saqi əsritdi şərabından |
|
|
Mai-təhuru bil kim, həqdən bu gün nidadır |
|
|
Arifi-laməkan otuz ikidir |
|
|
Təala-şanəhü hüsnün süfatı kim, müəlladır |
|
|
Yarəb, nə eyni-lütfisən, ey hüsni-lanəzir |
|
|
Əya, şahi-səidəxtər, üzün ərşi-müəlladır |
|
|
Hər kişinin sorman əslin, izzətindən bəllidir |
|
|
Aşiqə birdir əzəldən sevgili dildar, bir |
|
|
Eşq yolunda kim ki, ol yarına canfəşan gedər |
|
|
Üzünə əhli-nəzər surəti-rəhman dedilər |
|
|
Eydi əkbərdir camalın, eydə can qurban olur |
|
|
Bəhri-fənada fani ol, gör ki, nə xoş həyat olur |
|
|
Könlü ə”™ma olanın nuri-təcəlla nə bilür? |
|
|
Surətin xətti-ilahi, anı nadan nə bilür? |
|
|
Sirri-ilahi bilən, şol xətü xali bilür |
|
|
Hər nəyə kim, baxırisən anda sən Allahı gör |
|
|
Saqiyi-vəhdət meyindən dilbəri-mövlayı gör |
|
|
Nöqteyi-sirri-ilahi bai-bismillahdır |
|
|
Mö”™minin qəlbi içində çünki beytüllahdır |
|
|
Qeybi-mütləq sirrini əgərçi pünhan göstərir |
|
|
Zey günəş kim, zərrəsindən mahi-taban göstərər |
|
|
Vəhdətin şəmsi üzündür, laməkanı göstərir |
|
|
Gerçək ərisən uşbu dəm ta biləsən nəzər nədir? |
|
|
Ey qılan də”™vi ki, sufiyəm, fütüvvatın nədir? |
|
|
Ey bilən həqqin süfatın, ismi-əsması nədir? |
|
|
Fatihə ümmül-kitabın göstər ayası nədir? |
|
|
Dörd müxalif cəm olanda bil ki, əsması nədir, |
|
|
Camalın, yarəb, ey dilbər, nə taban mahi-ənvərdir |
|
|
Həmdüllillah kim, camalından cahan pürnurdur |
|
|
Üzün mehrindən, ey dilbər, həqin ənvarı-lame”™dir |
|
|
Şirin hədisin hər sözü min gövhəri-yekdanədir |
|
|
Şəm”™ oldu könlüm, üştə fəraqında yanədir |
|
|
Mə”™anilü sözün dürri-səmindir |
|
|
Ey üzün səb”™ülməsani, nəzzələl-Fürqan budur |
|
|
Qəmzəsi bimarü eyni natəvandır sanma kim |
|
|
Aşiqəm hüsnünə, eşqin ehtimalı məndədir |
|
|
Dürri-beyzadır vücudun, həq nişanı qandadır? |
|
|
Bəhri-mühitə düş kim, dəryayi-ə”™zəm oldur |
|
|
Cami-səfayı bizə sun, saqiya |
|
|
Çün bəyan oldu rümuzi-əlləməl-əsma bizə |
|
|
Ey kəlamüllah, əşya nitqi-həqdir sərbəsər |
|
|
Ey kərimi-ləmyəzəl, ey xaliqi-pərvərdigar |
|
|
Həqiqət həqqi biləndir, verən varını yəğmaya |
|
|
Təvafi-Kə”™bənin gərçi səvabı çoxdur, ey mövla |
|
|
Bistü həştü sivü düdür ayəti-nitqi-xuda |
|
|
Həqqi bilən bilir bu gün eşqi hədisi-pürbəla |
|
|
Hər kimin kim, rəhbəridir sidqü ixlasü səfa |
|
|
Ey könül, hər bivücuddan can umarsan, nə əcəb! |
|
|
Çünkim gözümə gəlmədi hərgiz xəyıali-xab |
|
|
Lövhi-Musa çün üzündən sıydı, açıldı niqab |
|
|
Ey xəti-xalın kəlamüllah, həm ümmül-kitab |
|
|
Çeşmeyi-heyvan mənəm, məndədir abi-həyat |
|
|
Əya lətifi-zəmanə, əya xülaseyi-zat! |
|
|
Ey pərtövi-diyari-rüxün nuri-kainat |
|
|
Ya rəsuli-fəxri-aləm, seyyidi-zatü sifat! |
|
|
Kövsərin eynindən axır çeşmeyi-abi-həyat |
|
|
Kim büsati-eşq içində oynadı şətrənci-zat |
|
|
Divi-rəcimə, ey könül, etmə dəxi mütabiət |
|
|
Ey camalın məzhəri zatü sifat |
|
|
Aç bu sərapərdəyi gir içəri, cana bax |
|
|
Fəzlinə bel bağladım, ya vahidü fərdü əhəd! |
|
|
Ey xətin səb”™ülməsani, ey ləbin mai-təhur |
|
|
Ey saçın zilli-ilahi, vey rüxün Allahu nur! |
|
|
Üzündür lövhi-Musa, qamətin Tur |
|
|
Yəqin, yarəb, üzündür rəqqi-mənşur |
|
|
Gərçi eynimdən, nigara, surətin pünhan degil |
|
|
Bu cism evinə, taliba, seyr edərək çün can gəlir |
|
|
Hər səhər vaxtında kim, bülbül fəğanın başlar |
|
|
Cana sən candan nə kim, gəlsə, cigərlər ağrımaz |
|
|
Əhli-iman usları ol dəmdə inkar etdilər |
|
|
Şaha, səndən hər nə gəlsə cana xoşdur, yaxşıdır |
|
|
Könül, xəstə vü mən zaram səninçün |
|
|
Qiblədir üzün, nigara, qaşların mehrablar |
|
|
Gözlərindən çağrışırlar, dadlar, bidadlar |
|
|
İbtidadır, ibtidadır, ibtida |
|
|
Əla, ey dürri-bəhri-laməkanım |
|
|
Gəl bu dəmi xoş görəlim, ol keçən dəm dəm degil |
|
|
Ey rüxün, rəngi-üzarın çün bəqəm qatında nil |
|
|
Bir əcaib söhbət oldu guşeyi-cənnətdə duş |
|
|
Ey dedigin cümlə yalan, qövlü qərarın yox imiş |
|
|
Zülfü qaşından bəyani-sirri-pünhan oldu faş |
|
|
Mənəm ol tilismi-pünhan ki, bu gün cahana gəldim |
|
|
|