|
ALMAZ
Milyonlarla əsrlər. Hey insan, dinc otur, Mənim köksüm daşdandır. Sənin aciz əllərin Əsrlərcə çalışmış, Mənə üstün gəlməmiş, Mənə qarşı durmamış... Dura bilməz... Sənin ağac xışların Mənim bu daş qollarımı... Qıra bilməz...
Uşaqlar oynayırlar.
– Ayıl torpaq, bizi tanı! Sənə qarşı yürüyən O gördüyün – Çürük ağac xış deyil. Mədəniyyət bağında Artıq yazdır, qış deyil. Sənə qarşı yürüyür. Bir vuruşda qayaları Yarıb düzə qatanlar, Od püskürən traktorlar, Dəmir qıran, Dəmir qollu kotanlar.
Uşaqlar oynayırlar.
Ayıl torpaq, bizi tanı! Biz deyilik sənin dünən Saymadığın acizlər, Bizə təslim olmalıdır Yerdə sular və torpaq, Göydə ay və ulduzlar.
Uşaqlar, maşın hərəkəti ilə hücum edər kimi oynayırlar
Hey torpaq, təslim ol! Sənə qarşı yürüş var! Maşınlara od buraxın, Vuruş var ha, Vuruş var!
K ə n d l i l ə r. Biz sizi məscidlərin küncündən, Örtülərin altından, Toz-torpağın içindən, Heç bir şeyə yaramayan Çürük xışlar ardından, Yoxsulluqdan, aclıqdan Yeni kəndə çəkirik.
S ə s. Orda yeri şumlayacaq Dəmir öküzlər, atlar, Poladlar, poladlar. Orda həyat quracaq Od gedişli traktorlar, Güclü, dəmir kotanlar.
Ümumi ahəngə uyğun olaraq, Almazın son sözləri eşidilir.
A l m a z. Hey, sən! Əski dünya, təslim ol! Sənə qarşı yürüş var! Maşınlara od buraxın, Vuruş var ha, Vuruş var! [i] Rusca “Nedorozumeniye” (anlaşılmazlıq) sözünün təhrifidir. [ii] Müəllifin əlyazmalarından birində Xanımnazın məclisə gəlməsi ilə əlaqədar olan bu parça ixtisar edilmişdir.
|