OLUR ”“ OLSUN
Bu millətə qoy hər nə şəmatət olur-olsun, Nə zülmü əziyyət, nə əhanət olur-olsun.
Nabudi-cəhan olsa da bilcümlə səzadır, Bundan da yaman günlərə gər qalsa rəvadır, Nə tənü təcavüz ola şəxsinə becadır, Xoşdur ona hər günə zəlalət, olur-olsun, Həmcinsinin əndində xəcalət olur-olsun.
Bir millət ki, əsrə görə etməyə rəftar, Hey yuxlaya il on iki ay, olmuya bidar, Əlbəttə, ayaqlar elə bir milləti əğyar, Pamali-rəqib olmağa adət olur-olsun, Biğeyrət olan canda səlamət olur-olsun.
Qare! Demə öz millətimi sevməyirəm mən, Pək çox sevirəm, ərzimə guş eyləgilən sən, Dindaşimə hərgiz olamam zərrəcə eymən, İstər mənə hər növi məlamət olur-olsun, Göftarımız adətcə qəbahət olur-olsun.
Tək bir tərəfə baxsa, könül olsa əgər şad, Yüz yanə nəzər salsa olur bu yenə bərbad. Həp əsgi hamam, əskicə tas, əski də ustad, Əski kisəçi, əski həcamət olur-olsun. Əskicə qəba, əski qiyafət olur-olsun.
Kəsalət olur-olsun, Bətalət olur-olsun. Bütün aləmi-islam Xəcalət olur-olsun.
Şəmşir “Zənbur”, 1910, N 5.
|