(Bənzətmə)[i]

Sinəm atəşgədə, bir parça şərərdir qələmim,

Mənbəyi-büxl ürəgim, aləti-şərdir qələmim.

Təkcə bir şairi-bivahimeyü pürhünərəm,

Min oxa, süngüyə, şəmşirə dəyərdir qələmim.

Kəndimi xadimi-millət deyə öysəm, yaraşır.

Rəhnümayi-rəhi-əbnayi-bəşərdir qələmim.

El bilər bən nəyəm, artıq nə üçün gizlədəlim,

Dərdi-sər ümmət üçün, xəlqə zərərdir qələmim.

Söyüşüm ərsəsidir səfhəsi məcmuələrin,

Əldə bir hərbeyi- xunrizi-düsərdir qələmim.

Cəhlin issiz qara donlu gecəsi, bayquşuyam,

Çəkməyə hər tərəfə cismimi pərdir qələmim.

Ziri-can, ruhə əza söylədiyim səfsətələr

İntiqad oxlarına qarşı sipərdir qələmim.

Birlik, ülfət və məhəbbət telinin qayçısıyam,

Baxi-nəxli-əməli-qövmə təbərdir qələmim.

Maniə, getməsinə, tazəliyin, fikrim, ona

İttihad, əql yolu üzrə çəpərdir qələmim.

Təfriqə şəhri, nifaq olkəsinin “çotçi”siyəm,

Sərpdiyi töxmi-ğərəz, büğzü kədərdir qələmim.

Dəftərim zülməti-leyli-qüdəma şəbpərəsi,

Həm nevisəndeyi-təhdidi-xətərdir qələmim.

Al oxu şerimi, yansın ciyərin, eylə həsəd,

Söz deyil yazdığı ki, dürrü göhərdir qələmim.

Qoy gözü ağrısın, əşarimi pisdir deyənin,

Tökdüyü hər kəs üçün nuri-bəsərdir qələmim.

Ağzı dönsün dala dahiliyimə şəkk edənin,

Ta həsud anlaya ki, tiği-zəfərdir qələmim..

Hasili-şerimə pəh-pəh deyənin nökəriyəm,

Sıxdığı eylə ağızlara şəkərdir qələmim.

Əyrimə düz düməsin, kim olur-olsun, ururam,

Bax: ucu nizə kibi qan ilə tərdir qələmim.

Dəstəyi zərdir qələmim,

Düşmənə uddurduğu şey

Xuni-ciyərdir qələmim,

Acı bibərdir qələmim

Mütəşair

“Tuti”, 1916, â„– 38.