Üzün mehrindən, ey dilbər, həqin ənvarı-lame”™dir
Üzün mehrindən, ey dilbər, həqin ənvarı-lame’dir Ki, anın məzhəri, yeri ilaha Misri-came’dir.
Camalın yeddi ayatı ki, zülfü qaşü kirpikdir, Qılır izhari-həq zahir, bəyanı gör ki, vaqe’dir.
Müdəvvər nöqteyi-ağzı ki, sövtü nitqidür bürhan, Əyandır hər kəlamından, bu höccət bil ki, qate’dir.
Dönər həqdən yəqin zahid ki, qılmaz adəmə səcdə, Yəqinsiz əbləhi gör kim, necə şeytana tabe’dir!
Çü əhli-mə’rifət qədri bu yerdə qalmadı, arif, Rəvan ol bir yerə daxi ki, ərzüllah vase’dir.
Rümuzi-əlləməl-əsma hər əhvəl bilmədi həqqa Ki idrakatı mə’nidə gümanü zənn mane’dir.
Hicabı rəf’ edən arif görər mir’atı vəchində, Camali-həqqi bişübhə kim, ol işbaha rafe’dir.
Nəsiminin sözü həqdir, gətir iqrar, ey münkir, Kitabi-vəch ilə, üştə, dəlil – ayati-sabe’dir.
|
© 2011 Ədəbiyyat portalı - www.azerlit.info