Əlibəy Hüseynzadə həzrətlərinin Qafqasiyədən mühacirəti münasibatilə təhəssürat

Səndə, ey Qafqaz, ey gözəl gülzar,

Qəlb açılmaz gülü bənövşə solar.

Daima başqa aşıyanə açar,

Solsa gül, əndəlib olar naçar.

Nədən ey gülşəni-fünun və ədəb

Bu qədər xarsən bu dünyadə?

Nə üçün bilmədin? Nə oldu səbəb?

Gəh vida eyləyir bu danədə?!

Ah, ey dahiyi-sütudə-nihad

Bizə lütfünlə eylə ətfi-nigah,

Səndən eylər bu millət istimdad.

Ona sizlərsiniz yeganə pənah.

Edib əsğa təhəssüratımızı,

Vətən olmaqda pürəsəf naçar

Getmə!.. Məyusü naümid bizi

Etmə, ey tutiyı-şəkərgöftar!

Cismü canımda ehtisasatım

Şu kədərli fəraqə nifrət edər.

Getdigin yerlərə xəyalatım

Sürünüb əczlə peykcə gedər!