|
Sözlük
Övbaş – 1) geridə qalmış adamlar; 2) səfillər, avaralar, oğrular Övraq – vərəqlər Övrəng – taxt-tac
P
Peyvəstə – daim Peykan – 1) oxun ucundakı itiuclu dəmir; 2) məc: kirpik Pəyam – xəbər Pəndgu – nəsihət danışan, nəsihət verən Pərivəş – pəri kimi Pərkalə – tikə, parça, bir şeyin müəyyən hissəsi Pərtöv – parlaqlıq, işıq, şüa, ziya, nur Piri-Kənan – Yəğub peyğəmbərə işarədir Pirahən – köynək Puşiş – örtmə, paltar
R
Rəncur – 1) xəstə; 2) dərdli Rəşg – paxıllıq, həsəd Rind – laübalı adam Rövzeyi-cənnət – cənnət bağı Rubəru – üzbəüz Ruhul-qüdüs – müqəddəs ruh
S
Sayəban – kölgəlik Sayru – xəstə Sal – il Səbz – yaşıl Səvadül-vəch fid-dareyi – iki dünyada üzüqara, xəcalətli Səd-həzar – yüz min Sənəm – gözəl Səngi-xara – çox bərk daş Sərd – soyuq Sib – alma Siyah – qara Simab – civə, gümüş suyu Simbər – gümüş bədənli Simin bədən – gümüşbədənli Siparə – gavahın (kotanın bir hissəsi) Six – şiş Sövgənd – and Sud – fayda Suznak – qəmkin, yanıqlı Sunmaq – bağışlamaq, hədiyyə vermək Sürxpuş – qırmızı geyinmiş
T
Tab – 1) hörük, buruq; 2) taqət; 3) təravət; 4) nur Tarik – qaranlıq Tə’viz – 1) bəladan qorunmaq üçün yazılan dua 2) tilsim cadu Təqafül – 1) özünü bilməməzliyə qoyma; 2) yaddan çıxarma; 3) qəflət Tə’dib – 1) ədəbləndirmə, ədəb və tərbiyə vermə; 2) cəza, tənbeh; 3)təlqin Təqrir – demə, söyləmə Təlbis – 1) geymə; 2) hiylə, biclik, aldatma Təlx – acı Təlxab – 1) acı su; 2) çirkli su, çirkab Tənab – ip, kəndir Tərəhhüm – rəhm etmə Təriq – yol Təhbətəh – dibbədib Təhrir – yazı Tiğ – qılınc Tilbə – xəstə Tirə – qara Tuba – dini əfsanədə cənnət ağacı, ucaboy Tuğra – 1) gerb, dövlət nişanı 2) şah fərmanı Tuman, tümən – çoxlu Tutiya – gözə çəkmək üçün maz, xüsusi təbii maddə
Ü
Üryan – lüt Üstixan – sümük
F
Fərxəndə – 1) xoşbəxt, mübarək 2) uğurlu Fərzənd – övlad Filfil – qara istiot Furuğ – işıq
X
Xab – yuxu Xazin – xəzinədar Xak – torpaq Xakistər – kül Xamə – qələm Xəzan – payız Xətərnak – təhlükəli Xirqə – dərvişlərin və zahidlərin qaba yundan geydikləri uzunətəkli geyim Xirəd – ağıl
|