|
Haqsızlıq dünyasında
– Qorxma, rahat ol! Səndən sonra yad adam sənin şeylərinə əl vurmayacaq. Sənin ev-eşiyinə bacın sahib olacaqdır, – dedi. Rüxsara xanım bu vəhşi sözləri eşidincə, başını qaldırıb, zəif qollarına təkiyə etdi. Hiddətli nəzərlə Kərbəlayı Səftərə baxdı. – Daha ürəyini sıxma, Allah işidir. Bacı sənindir. – Danışma, cəllad!.. Qarşımda durma!.. Reyhan xanımın daxil olması bu danışığı kəsdi. Kərbəlayı Səftər çıxdı. Rüxsara xanım əlləri ilə üzünü örtdü. – Nə oldu? Nə üçün belə oldun? – deyə Reyhan xanım gətirdiyi firni boşqabını bir tərəfə qoyub, Rüxsara xanımın başını qucaqladı. – Sən ağlayırsan? Bu nədir? Rüxsara xanım doğrudan da ağlayırdı. Bu gün bədbəxt qadın anladı ki, onun ölməsi yəqin edilmişdir. Bildi ki, əri Səftər onun ölməsini gözləyir: gözləyir ki, onun yerinə bacısı Gülnisanı alsın. – Reyhan, sabah Gülnisanı çağır. – Yaxşı! Sən də bu firnini ye, sonra yat; bu gün heç yatmadın. – Sağ ol, bacım! Reyhan xanım getdi... Rüxsara xanım gözlərini yumdu, ancaq yata bilmədi... Səhər tezdən Reyhan xanım Gülnisanı çağırtdırmışdı. – Rüxsara, Gülnisa gəldi... Rüxsara xanım yuxulu gözlərini açıb bacısını gördü. Işarə ilə yanında oturmasını rica etdi. – Bacı, kefin yaxşıdır? Bu gün elə özüm gələcəkdim... Rüxsara xanım solğun nəzərlə əvvəl bacısına, sonra Reyhan xanıma baxıb, dodaqlarını bir-birinə döydü. Məlum idi ki, bir şey söyləmək istəyir, lakin söylədiyi eşidilmədi, anlaşılmadı. Reyhan xanımla Gülnisanın nəzərləri bir-birinə rast gəldi. Hər biri düşünürdü. Lakin Rüxsara xanımın fikrindən nələr keçdiyini, nə demək istədiyini bilmirdi. Sordular, Rüxsara xanım cavab vermədi. Gözlərini yumdu. Dodaqları tərpəndi... Dərindən bir ah çəkdi... Əzabdan qurtardı. Bacısına deyəcəyi sözləri Rüxsara xanım söyləyə bilmədi. Bir dəqiqədən sonra Reyhan xanımla Gülnisanın ağlaşması ətrafı basdı. Rüxsara xanımın qayınanası Gülbacı ağlaşma səsini eşidib özünü hövlnak otağa saldı. – Getdi... Vayy... İndi bolşeviklər bu otağı da əlimizdən alarlar, – deyə iki əlini başına vurdu. 1923
|