Şövqim gətürdi cilvəyə ol sərvqaməti,

Münkir imiş, ey həkim, gör imdi qiyaməti.

Axır fəqih badə ayağına qoydu baş,

Anı qutardı piri-Mutğanın kəraməti.

Əğyarı gör nedüm ki, dil azurdə olmayım,

Ol ta qəbulun olmadin, olmaz şaməti.

Halım yetişdi bir yerə kim, çərx rəhm edüb,

Etdi hisar cövrümə səngi-məlaməti.

Ey Sadiqi, quvanma vüsalinə dilbərin,

Künci-fəraqı bəklə ki, yoxdur nədaməti.