Ey Mehdiyi-zaman, şairi-dövran,
Adam olan gərək danışa məqul;
Həcv, hədyan ilə sana nə layiq
Uyezdni Qazini eyləmək məlul!

Qazi bir molladır təyyubü tahir,
Onunla ədavət eyləmə zahir;
Nəzmi-təbin ola dürrü cəvahir,
Xəlq içində qiymətidir qara pul!

Söz deyən gözləyə gərək əndazə,
Nəinki əqlinə gələni yazə;
haçan mən vermişəm sana icazə:
Qulağını qırpıb yetənə soxul!

Məgər yaddan çıxıb əyyami-mazi,
Tarxanov zamanı çakəri-qazi
Olmasaydı gəlməyinə ta razi,
Eyləyə bilməzdin hücrəyə düxul.

Kəfş kəndə otururdun baədəb,
Danışa bilməzdin bivəchü səbəb;
Çürət bəhəm eyləyibsən, nə əcəb
Gözləməzsən təriq, saxlamazsan yol?

Etibar eləmə dövri-fələyə,
Əbəs yerə özün salma kələyə;
Quş bağlanıb, deyən, beş gün tüləyə,
Pərvaz eyləməsin turac, qırqavul!

Gədə, saf azıbdır sənin əməlin,
Axırındı, bilmən, yoxsa əvvəlin;
Talıb kimi hərdəm tutanda dəlin
Danışırsan hədyan, söylürsən füzul.

Baxma İbrahimə, olma sərsəri,
Onun heç özündən yoxdu xəbəri;
Qazidən kənara durandan bəri
Qaçar ondan təmam əyalü oğul.

Ənqəribdir bu gün, sabah gəlir xan,
Qaçma bir tərəfə,……. var dayan,
Tövsəni-nəzminin başın çək, oğlan,
Enişə-yoxuşa çapma bi-üsul!

Mən gəzmişəm Gəncə, Şəki, Şirvanı,
Bizim tək sirr açan cəmaət hanı?
Bəd əməldə görsə biri mollanı,
Üstünə örtəllər ellik ilə çul.

Qaxarsan başına gahi çırağı,
Gah deyirsən işə tutar qonağı;
Ey uşaq, bilməzsən sən bu sayağı,
Zina deyil əgər övrət olsa dul.

Nə çəkirsən onu arana, dağa,
Gündə bir yazarsan hədə, qadağa;
Tərəfgirlik eləməyib mütləğa,
Rüşvət almayıbdır ömründə bir yol.

Müridi-xas idin Qaziyə daim,
Hekayətin həmvar, özün mülayim;
Üsulü təriqin tutmuşdun qayim,
Sana kim toxundu, elədin nükul?

Nə desən yaraşır Əbdülə, mana,
Biz də əvəzini yazarıq sana,
Nəhayət küfrdür söz demək ona,
Bir iş tut ki, tarı eyləsin qəbul.

Müştəridir göftüguyə həmişə,
Tövri-təriqəti salmağa işə
Mu qədəri edən deyil əndişə,
Gəlsə üləmayi-Misrü İstambul.

Bir stəkan çay nuş edər nəharə,
İki cəngə çilov axşam iftarə;
Əlhəmdü-lillahə deyil, biçarə
Özgə mollalar tək təmmaü əkul.

Fındığa yetirib gərçi tiryakı,
Yenə sərindədir fəhmü idrakı;
Hər yetən novçədən eyləməz baki,
Pişləngə salacaq səni, hazır ol!

Sarcallını qoyma eyləsin fərar,
Yüz illik əmlakı tökülüb qalar;
Gedən tək olara qızılbaş yazar
On tümən məvacib, oda lavüsul.

Boran çoxalanda gəzər yalavac,
Kisələri xali, əyalları ac;
Kürəyə kəsilib sən görən ağaç,
Qalmayıb kimsədə bir kəndi-tüyul.

 Məbada olalar qızılbaşa ram,
Yığılıb gəlsinlər Qələyə təmam.
O dövlətdən əl çəkibdir xasü am,
Necə ki, təbibdən mərdümi-məslul.

hər kim ki, istəyə əbədi çörək,
Dövləti-aliyə yapışsın gərək;
Canü dildən qulluq eylə bir əndək,.
Hörmətə, izzətə, nemətə cumul.

Büxlü həsəd olub bu xəlqə adət,
Həddən aşıb aravurmaq, şərarət;
Bilirəm, bir səfhə etməz kifayət,
Nə lazımdı dəxi verəm nəzmə tul..

Bilirəm işini mən o viranın,
Mədənidir təqəllübün, yalanın;
Bəyi, xanı, şahı mülki-İranın
Çoxdan eyləyiblər ədldən üdul.

Saluban gərdənə tövqi-iradət,
Üz tutsun dərgahə bivəhmü vəhşət;,
Cümlə ğəmin bədtəridir şəmatət,
Vardır bu babdə hədisi-mədlul.

Qorxuram açıla bir özgə kələk,
Gördünmü ki, nə saç qaldı, nə ələk;
Az çəkər, sizlərə, Xındırıstan tək,
Buyrula hər yandan çapğun, çapavul.