Örtünmə, dur! Kimsin, nеrəlisin sən?

Gözəl qaçqın, başı bəlalı qaçqın!

Gül ki, nur saçılsın qönçə ləbindən,

Еy hər halı mələk ədalı qaçqın!..

Zülfünü qoynunda bəsləmiş gеcə,

Süzgün gözlərin, gül yüzün pək incə,

Gönül məst olur sən gülümsədikcə,

Еy nazlı dağların maralı qaçqın!

Bən istərim ömrüm səninlə gülsün,

Söylə, nə dərdin varsa anlat bütün;

Aman, nə oldu ki, sən böylə düşdün

Yurdundan, еlindən aralı, qaçqın!

Ah, səni gördüm də dağıldı huşum,

Vuruldum sana, sanki bir sərxoşum,

Bən də sənin kibi qərib bir quşum,

Gəl bana, еy gönlü yaralı qaçqın!..