Olu yarəb ki, düşə daməni-canan əlimə
Olu yarəb ki, düşə daməni-canan əlimə, Düşsə, billah ki, düşər çətri-Süleyman əlimə.
Çalaram daşə külüngü belə şirin-şirin, Cami-eşqi verə gər Xosrovi-xuban əlimə.
Edərəm daireyi-Misri gühərdən ləbriz, Düşsə gər lə’li-ləbi-Yusifi–Kən’an əlimə.
Tövsəni-təb’i–səbaseyri doyunca çaparam, Tuta bəxtim, gələ bir sahəti-meydan əlimə.
Qoşaram atı ilən atımı dil kəsməkdən, Əhd qıldım düşə gər rayici-dövran əlimə.
Saqi, dur, ver mənə bir gür’ə o qan olmuşdan, Çarə qıl dərdimə, ver bir tikə dərman əlimə.
Təngə gəldim, dəxi bir pəncə yetirrərm çərxə, Gələ gər qaimeyi-günbədi-dövran əlimə.
Ey Züleyxa, məni çox etmə cəfa tapdaği, Belə qalmaz, gəli bir guşeyi-zindan əlimə.
Künci-ixfadə əgər rəxti-iqamət salsam, Verməz əl onda dəxi Rüstəmi-dastan əlimə.
Odumu qurdalama, ey dili kəc əbrani, Yaxşı rəng çəkdi mənim çaki-giriban əlimə.
Həq bilir kim, edərəm mövci-fəna ğərqabı, Düşsə gər dideyi-tər ləcceyi – ümman əlimə.
Çəkərəm xəncəri-əlmas, özümü öldürrəm, İgid ölmüş, yola gəl, yaxma mənim qan əlimə.
Gedərəm dadə əlindən sənin, ey düşməni-can, Düşsə gər barigəhi-şahi-Xorasan əlimə.
Görüm, ey eşq, səni görməyəsən hiç məlal, Tari bilsin ki, gəlib küfrdə iyman əlimə.
Dəm çəkib, guşədə xamuş oturmum, neylim? Bixəbər, gör ki, düşüb gövhəri-Qur’an əlimə.
Rudi-Nilə necə qərq eyləmərəm Fir’onu Ki, gəlib mö’cizeyi-Musiyi-Imran əlimə.
Hu çəkib, mərqədi-Məcnunə yetirrəm peyğam, Gələ gər dəmdəmeyi-tərfi–biyaban əlimə.
Etmişəm canı nisar etməyə hazır yarə, Nola birdən gələ bu müjdeyi-fərman əlimə.
Xançobani genə lal oldu, qələm açdı zəban, Dur, Nəbati ki, gəlib mürği-süxəndan əlimə.
|