Sən bu siyərdən keç dəxi, gəl, ey təfərrüc əhli kim,

Çünkim, bu rikin siyhəsin gördün ki, biimkan gəlir.

Hər nə imarət eyləsən bil, ey mühəndis kim, yəqin

Edər xərab ol dəm anı, bu dünyaya viran gəlir.

Bu lövnü rəngü buyu qo fani olub gör kim, anın

Şəmsi-rəvan hər zərrədən birəngü biəlvan gəlir.

Rəng ilə bu əlvan odur, hər cism içində can odur,

Rövşən bu kim, ol şəmsi-can hər zərrədə pünhan gəlir.

Çövkanına can zülfünün top eylə başü canını,

Çün ol şaha oynamağa iki cahan meydan gəlir.

Gah adəmü xatəm olur, gah Iseyi-Məryəm olur,

Gəh Nəmrudü Fir’on olur, gəh Musiyi-Imran gəlir.

Çün vəchi-həqdən bixəbər oldu xəvaric zümrəsi,

Der fəzrəbu fövqəl-ənuq, çün ol Şəhi-Mərdan gəlir.

Sən adəmin vəchinə dut vəchin, ana eylə sücud,

Sil bu siyəldən gözünü kim, biədəd peşman gəlir.

Ey mə’rifət zərrai, gəl saç danənin varın yerə,

Fəzli-xudadan aləmə çün rəhməti-baran gəlir.

Qıldı gədayi müğtənim fəzli-xudanın ne’məti,

Ey divü xənnasü həsud, gör kim, ana eyşxan gəlir.

Tövhidi iki görənə, gözsüz qulaqsız əhvələ,

Bilsin ki, cümlə kainat bir məzhəri-yəzdan gəlir.

Bundan da ayrı bir kamal olurmu kim, ol zülcəlal,

Aydır ki, mən sənsən, həmin şeytana ol üsyan gəlir.

Budur, səbəb qəhr etməyə şeytanı ol lütf issi kim,

Bu cavidani ne’mətə gör kim, necə küfran gəlir.

Vəhdət meyindən sun müdam, nuş eylə, cana, fariğ ol,

Gördün ki, ol saqiyi-can huri-nəsəb qılman gəlir.

Ə’mali-saleh, mə’rifət elmi-lüdəndir kəsb edən,

Bimə’rifət adam haman əhməq gedər, hümqan gəlir.

Gəl dürri pakü saf olub, dal vəhdətin dəryasına,

Gərçi Ədəndən bişümar dürrü gühər, mərcan gəlir.

Sən ey müvəhhid, fariğ ol, cəngü cidalın kəs anın,

Cəngü cidalı gedirər çün höccətü bürhan gəlir.

Ruhül-qüdüs kim, hər nəfəs verdikcə min bərzəx keçər,

Ol bibəsər ə’ma sanır kim, bu sözü asan gəlir.

Gəl, ey Hüseyni, same’ ol, sən ruhi-qüdsidən yana,

Gördün yəqin çün hər nəfəs avazeyi-Qur’an gəlir.