Pərdə içində çalınır bir saz

Ki, edər eşq nəvasın ağaz.

Kim nəvayi qılır çü bu üşşaq

Büzürgün nəğməsin dutar şahnaz.

Arif anlar bu nəğmənin rəmzin,

Aşina olmayana vermədi raz.

Gər bilirsən bu rəmzi, ey talib,

Mən bu pünhanı qılmazam ibraz.

Bəzm qurmuş, şərab içər Mahmud,

Məclis əsbabını düzər Ayaz.

Söhbət arayışı düzər mə’şuq,

Şivə birlə qılır itab ilə naz.

Leyk ol nalənin misalı budur,

Zərrələrdən eşidirəm avaz;

Ki, nişan içrə binişan mənəm uş,

On səkiz min cahana can mənəm uş.

Çünki dəryaya irişə bu Fərat,

Lacərəm derlər ana bəhr ilə zat.

Mövcüdür kainat bu dəryanın,

Bəs anınla dutar qərar səbat.

Vüslətidir anın bu hurü qüsur,

Hüsnünün gülşənindədir cənnat.

Həm şərabi-təhuri-Isadəm,

Həm şəbistan içində abi-həyat.

Kəsrətin illəti nüquş oldu,

Nəqşi qoydu bir ola zatü sifat.

Aləm anın sifati-məzhəridir,

Adəm oldu camalına mir’at.

Eyni oldu sifat çün zatın,

Qeyrini nəf’y qıl, həqi isbat:

Ki, nişan içrə binişan mənəm uş,

On səkiz min cahana can mənəm uş.

Çün nişan ana binişan oldu,

Hər məkan ana laməkan oldu.

Ismini çün təcəlli qıldı həq,

Lacərəm bu sifət əyan oldu.

Əmr qıldı, cahanı yaratdı,

Ol sifət bu cahana can oldu.

Adəmin şəkli idi ki, gəldi,

Tən cahanında mihman oldu.

Sədhəzaran qəfəsdə bu bülbül,

Tən cahanında nəğməxan oldu.

Gərçi zahirdə bu qəfəs çoxdur,

Leyk mə’nidə bir haman oldu.

Bildin isə bu rəmzi, ey talib,

Sənə bu mə’ni xoş bəyan oldu:

Ki, nişan içrə binişan mənəm uş,

On səkiz min cahana can mənəm uş.

Nəqş arasında mən ki, pünhanam,

Hüsnünün aləmində tabanam.

Dəftərimdən əlifdürür Qur’an,

Nöqtə şəklində gör nə divanam.

Mə’ni yaqutun istə, ey qəvvas,

Qətrə bəhrində gör nə ümmanam.

Həbs olanda cəhalətin divi,

Mə’rifət mülkünə Süleymanam.

Surətin-nasi surətül-həqqə,

Bu xəbər höccətinə bürhanam.

Zahida, sən məni bəşər sanma,

Adəmi surətində rəhmanam.

Tarümar eylədim qəmin çərisin,

Bu sözün mə’nisilə xəndanam:

Ki, nişan içrə binişan mənəm uş,

On səkiz min cahana can mənəm uş.

Dilbərin hüsnünə niqab nədir?

Zatına pərdeyi-hicab nədir?

Rəf’ edər bu hicabı kim ki, bilir

Könlümün Kə’bəsinə bab nədir.

Çünki aləm misali-adəmdir,

Gör vücudunda afitab nədir?

Mustafa həqqi bu sifətdə görüb,

Şabü əmrəd dediyi şab nədir?

Su gülab oldu gül qoxusuyla,

Su nədir, gül nədir, gülab nədir?

Aləmin çün vücudu həqq oldu,

Bəs çəməndə dinən qürab nədir?

Bildin isə bu incə əsrarı,

Bu sual ilə bu cavab nədir:

Ki, nişan içrə binişan mənəm uş,

On səkiz min cahana can mənəm uş.

Eşqini dərdimə dəva gördüm,