Ey ənbər qoxulu bahar ruzgarı,
Gəzirsən çölləri, uca dağları.
Sənsən aşiqlərin gizli qasidi,
Bikəsin, qəribin yarı, qəmxarı.
Nəfəsin güclüdür İsanınkı tək,
Yusifin ətrinə vardır oxşarı.
Dostların kuyinə düşsə güzarın,
Gəzərsən ordakı yaşıl bağları.
Pərəstiş eləyib, min yol öpərsən
Onların gəzdiyi o torpaqları.
Getdiyin o yerdə, dost məclisində,
Əgər görə bilsən ay üzlü yarı,
Axıdıb göz yaşı candan-ürəkdən,
Oxuyarsan ona sən bu əşarı:
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Yubanma, ey nəsim, yola ol rəvan,
Dediyim mənzilə çatdığın zaman,
Hər yana baş vurub, gəzib hər yeri,
O uca boylumu taparsan haman.
Odlu bir ah çəkib, mənim dilimdən,
Həmin bu sözləri edərsən bəyan:
Camalın Kəbəmdir, qibləgahımdır,
Qaşların tağıdır mehrabım, inan.
Tapılmaz heç yerdə sənin kimi sərv,
Sənin tək bir günəş gərməmiş cahan.
Artıq, fərağına, ey xoş ədalım,
Məndə nə səbr var, nə tabü təvan.
Düz iki həftədir, yata bilmirəm,
Xəyalın yatmağa verməyir, aman.
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Onu xoş yaradıb xaliqi-xilqət,
Hüsnü qiyamətdir, onun qiyamət.
Qoşa hilalı var o ay üzündə,
Kim bu möcüzəyə eyləməz heyrət!
Gözəllik bağında bitən ağacda,
Iki var bəsləyir həmin səhi-qəd.
Ay üzlü dilbərin ayrılığından
Yurd salıb bağrımın başında möhnət.
Bil ki, üzüm gülüb, könlüm şad olmaz,
Necə ki, vəslinə çəkirəm həsrət.
Xəbərin varmıdır, ey səhər yeli,
Nə dağlar çəkibdir sinəmə firqət?
Yüzlərcə mən kimi məftunu olan
O gəncin yanına eylə səyahət.
O işıqlı aya de ki, Heyranın
Bu sual qoymamış canında taqət:
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Ey ənbər qoxulu nəsimi-səhər,
Ətrin dilbərin ətrinə bənzər.
Aşiqin qasidi sənsən əzəldən,
Köməksizlər səndən köməklik dilər.
Vəfalı dilbərin yanına get sən,
Mekribanlıq elə, ektiram göstər.
De ki, ey məkəbbət bağının gülü,
Yanında özünü çiçək xar bilər.
Ay kimi, gün kimi işıqlı yarım,
A kəklik yerişli, ədalı dilbər.
Sənin fərağında gecə sübhəcən,
Şeyda bülbül kimi çəkib nalələr,
Od tutub yanıram, xəyalınla, ah!
Axır gözlərimdən gur şəlalələr.
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Fərağın alıbdır ixtiyarımı,
Eşidir göylər də ahü zarımı.
Nə xəbər tutursan, nə hal bilirsən,
Yaman qaraldırsan ruzigarımı.
Nə sənsiz yaşaya bilirəm, ey yar,
Nə çəkə bilirəm intizarımı.
Gözlərimdən axır qəlbimin qanı.
Qızardır lalə tək qan üzarımı[i].
Hicran gecələri sübh açılınca
Od-alov bürüyür cismi-zarımı.
Yolunda, ey cavan, qurban eylərəm
Bil ki, həm canımı, həm də varımı.
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Ey səhər nəsimi, ey ənbər saçan,
Sənsən xəstələrin dərdinə dərman,
Sədaqət, məhəbbət xatirəsinə
Tez ol, sevgilimin yanına yollan.
Dilbərin kuyinə gedib çatınca.
Ara, gör hardadır sevimli canan.
Mənim salamımı yetirib ona,
Söylə: ey türfə dost, ey munisi-can,
Camalın günəşdir, gözlərin cadu,
Uca boy-buxunun sərvi-xuraman.
Həsrətinlə çatmış həyatım sona,
Məndə tabü təvan qoymayıb hicran.
Göz yaşı axıdıb hər axşam, səhər,
Təkrar eyləyirəm bu sözü hər an:
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Ey ipək rəftarlım, ey xoş ədalım,
Ey saçı şahmarım, nadir camalım,
Qaşlar ay üzündə qövsi-qüzəhdir,
Ey dəhanı qönçəm, qaşı hilalım!
Alabaxta kimi “qu, qu” deyir dil,
Səni yad etdikcə fikrü xəyalım.
Dinə zərər vurur varlığın, ey büt,
Ey gözəl gözləri cadu misalım.
Könlümün quşunu həbs eləməkçün,
Saçın tor qurubdur, ey qara xalım.
Üzündən, zülfündən, xalından ayrı,
Hər yana qaçmaqdan pozulub halım.
Sən Allah, sözümə doğru cavab ver,
Cavabsız qalmasın sorğu-sualım:
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Ey cavan ömrümün cavan sirdaşı,
Kədərli qəlbimin sənsən yoldaşı,
Səndən ilham alır havalı könlüm,
Unudur qüssəni, qəmi, təlaşı.
Gözə nur verirsən, ürəyə qüvvət,
Mehrabım sanıram o qələm qaşı.
Sənin həsrətinlə əl-qol ataraq,
Qana qəltan olur könlümün quşu.
Əyilib qamətim olub aypara,
Hicrin bel əyməkdə deyilmiş naşı.
Eşqinlə əriyib axır ürəyim,
Qəlbimin qanıdır gözümün yaşı.
Sübhədək ağlayıb anıram səni,
Deyirəm bunları hər sözün başı:
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!
Sevgi bağçasının türfə qönçəsi!
Bənzər ayın, günün sənə çöhrəsi.
Mən kimi minini oda salıbdır,
Sən kimi gözəlin nazı, qəmzəsi.
Məni bəd taleim ayırdı səndən,
Köhnə dərd üstünə gəldi tazəsi.
Ruhum həsrətinlə uçdu bədəndən,
Hardasan, ey ruhum, atma bikəsi!
Yaqut dodağından şəfa istəyir,
Bu sövda bimarı, hicran xəstəsi.
Unutma əhdini, bizə nəzər sal,
Ey mənim gözümün nuri-didəsi.
Sənin şəmə bənzər düz qamətinin,
Od tutub alışır bu pərvanəsi.
Vəslin xəyalilə söz qoşur könül,
Onun bundan özgə varmı çarəsi?
Gül üzünü görmək, ey sərv qamət,
Görən, bir də mənə olarmı qismət?!