Dedim, özüm gәlәm, yağış qoymadı,
Kömәkçindir yağış yağdıran, qardaş.
Nә qәdәr içdinsә, gözün doymadı,
Axırda açmısan restoran, qardaş.
İçib dodağından bol öpә-öpә,
Sonra da söykәyib başını küpә.
Aslana dönürsәn, nә dağ, nә tәpә?!
Ərәnlәr camını dolduran, qardaş!
Hərdәnbir endikcә papaq qulağa,
Lərzəlәr düşәrmiş ata-ulağa.
Vuruşub, әllәşib, enib bulağa,
Mərdanә qarnını doyduran qardaş!
Hərdəm ki, qıyarsan sәn şirin cana,
Boyanır süfrәlәr qırmızı qana.
Keflәndikdә dönüb şirin-jәyana,
Hər vuruşda on beş baş yaran, qardaş!
Həmd olsun, son günlәr canlandı işin,
Müzdün nәğdlәndi, alırsan peşin.
Yamandır: qalmamış bir qırıq dişin,
Düşmәz bir dә әlә bu dövran, qardaş!
Gəlmişdi yenicә damağın dada,
Axşam gözlәmәsin, söylә arvada.
Nə varsa sandıqda, çuval, torbada,
Xərc elә sәn İncil, sәn Quran, qardaş!
Bir çox illәr qaldıq әcәb avara,
Yalvara-yalvara hәr vartazara.
İndi allah versin bizim diyara,
Dolmuşdur çaxırla dağ-aran, qardaş.
Sifariş eylәyib Mәşhәd Cәmilә,
Dәvәtnamә göndәr İsgәndәrgilә.
Ehtimal, bu günlәr Әmir dә gәlә,
Sәn oyna, çoxlaşır әl vuran, qardaş!
Allah nәsib etsә, bir gülә-gülә,
Sәfәr eylәyәrdin yenә Göygölә.
Bәn bir dәrviş olub düşmüşәm çölә,
Qalmamış halımı bir soran, qardaş!
Qoytul, 1926