Cövrü cəfavü dərdü ğəmi-yarə qaniəm,
Tiği-sitəmlə gər cikərim yarə, qaniəm,
Təqsim edəndə itlərinə süfrə-süfrə nan,
Hər ruz bəxş edə mana bir parə, qaniəm,
Gün kimi simtən degiləm kuyinə düşəm,
Gendən nəzareyi-dərü divarə qaniəm.
Üşşaq yardən nəzəri-mərhəmət dilər,
Mən növki-çeşmi-məstü cikərxarə qaniəm.
Eşqi onun ola mana gər mucibi-səğər,
Zülfü sanınca yandıralar narə, qaniəm.
Əzbəs ki, var nisbəti keysuyi-dilbərə,
Qəbr içrə nişi-əqrəbü şəhmarə qaniəm.
Rövşəndi ol nigarə ki, cismi-fikarımı
Pərvanəvar salsalar odlarə, qaniəm.
Həqqi budur ki, təneyi-əğyardən siva,
Hər cövrü zülm yetsə dili-zarə, qaniəm.
Eşq əhli dəgşirür ğərəzin dəmbədəm, vəli,
Mən Zakirəm, həmin elə didarə qaniəm.