Kirpikləri çün iki cahanın əsəridir,
Bu dövri-Zühəldə,
Ol günəşi gör sən kim, anın kimi pəridir,
Gün bürci-Həməldə.
Katib ki, üzü hərfini yazdı otuz iki,
Yigirmi səkizdən,
Ol adəmi-xaki budur, adəm, xəbəridir,
Qıl nəqşi-əzəldən.
Gəl surətinin sirrini həcc eylə ədədcə,
Ol məhrəmi-əsrar.
Kim, aləmi-surət qılasan, həcc səfəridir,
Fikr eylə əməldə.
Musasifət olgil ki, münacat həmişə,
Göstər yədi-beyza,
Didar çün anın gecəvü-gündüz nəzəridir,
Bu Turi-zələldə.
Üqbayə duruş, aləmi-zata bula gör yol,
Anla bu sifati,
Dünya dedigin fitnə çü gördün bəşəridir,
Nəqdi anın əldə.
Gəl qaməti-sərvin keçib ol cənnətə daxil,
Didar görəsən,
Arif olanın rövzeyi-rizvan çü yeridir,
Qalır o məhəldə.
Mişkin saçın əldən qoma zinhar, Nəsimi,
Namusu yelə ver,
Müşkillərini keyfiyyətin şəm’in əridir,
Ol saf bu həldə.