|
|
QƏZƏLLƏR
| Məhrəm ol, zülfi-nigar içrə dolan şanə kimi |
|
|
| Gördüm ol gün ki, rəqibim sənə mehman oldu |
|
|
| Olmuş övladi-vətən zülmü sitəmdən bağrı xun! |
|
|
| Yar hali-zarimi gördükcə, zar ağlar mənə |
|
|
| Gözəlim, zülfi-siyahin yaranıb şanə üçün |
|
|
| Gülzari-vətən içrə bu nə zağü zəğəndir? |
|
|
| Bildi olmaz əql ilə həm rütbəvü həm payə söz |
|
|
| Bu naz ilə duran ol sərv qamətimdü mənim! |
|
|
| Olmasa ləli-ləbin badeyi-nab olmaz idi |
|
|
| Ah!.. görsəm üzünü bir də əgər cananın |
|
|
| Dağıdıb zülfünü rüxsarə pərişan etmə |
|
|
| Görsəm rəqibi həmdəm olubdur o mah ilə |
|
|
| Düşəli vəsfi-ləbi-yar dəhəndən dəhənə |
|
|
| Nigarım əldə tutub cam lalə şəklində |
|
|
| Yoxdur, əlində, ey könül, hərçənd ixtiyar |
|
|
| Əgər görməzsə hər gün zülfi-yari şanə dincəlməz |
|
|
| Göz mərdümi kim, əşki tökər bir gilə sənsiz |
|
|
| Haçan zəlfən kəməndin bircə ləhzə yad edər könlüm |
|
|
| Dil ki, vəsl istərdi daim nazlı yarımdan mənim |
|
|
| Nə qədri var nəfəs təndə çək istibdad əlindən dad! |
|
|
| Bunca xəstə könlümə zülm etmə, ey qaşı kaman |
|
|
| Qəmlə mənus ol ki, qəm zövqü səfadən yaxşıdır |
|
|
| Eylədikcə vəslini, ey nazəninim, mən xəyal |
|
|
| Dildə qəmzən yarəsi, ey məh, kifayətdir mənə |
|
|
| Bir zərrəcən gəlməz mənə rəhmi, nədəndir, yarımın |
|
|
| Hər gün görüb ol arizi ali, yanıram mən! |
|
|
| Baxma əba-qəbayə, nə surət, nə sirətə |
|
|
| Nigarın zülfi-ənbarbarın öpsə şanələr bir-bir |
|
|
| Yarı gördükdə, dedim, müşkülüm asan oldu |
|
|
| Qıldım nəzarə zülfi-çəlipayi-yarə mən |
|
|
| Nə istiğnadır, ey gül, göstərirsən bülbüli-zarə |
|
|
| Rəqabət qıldığıyçın bərki-gül yarın yanağilə |
|
|
| Dün gecə məclisi-üns içrə nigarı gördüm |
|
|
| Badi-səba, yetir mənə cananədən xəbər |
|
|
| Cahan əhlində bir-bir yoxladım, gördüm vəfa yoxdur |
|
|
| Dün gecə mən səni, ey afəti-dövran yuxuda |
|
|
| Mərizi-dərdi-eşqəm, ey təbibim, bir pənahım yox |
|
|
| Sanma kim, bir qətrə abəm, çeşmi-tərdən düşmüşəm |
|
|
| İndi ki, eylədin, ey məh, məni heyran özünə |
|
|
|
