|
|
QƏZƏLLƏR
| Ah eylədiyim sərvi-xuramanın üçündür |
|
|
| Aşiq oldum yenə bir tazə güli-rənayə |
|
|
| Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı? |
|
|
| Ləbin əksi gözüm yaşini mey tək laləgun etdi |
|
|
| Ləblərin tək ləlü ləfzin tək düri-şəhvar yox |
|
|
| Ləhzə-ləhzə ləbin anıb edicək əfğanlar |
|
|
| Mehri könlümdə nihan olduğun ol mah bilir |
|
|
| Məgər xab içrə gördün, ey könül, ol çeşmi-şəhlayi |
|
|
| Mənə badi-səba ol sərvi-gülrüxdən xəbər verməz |
|
|
| Mənim kim bir ləbi-xəndan üçün giryanlığım vardır |
|
|
| Mənim tək hiç kim zarü pərişan olmasın, ya rəb |
|
|
| Mərhəm qoyub önərmə sinəmdə qanlı dağı |
|
|
| Məskən, ey bülbül, sənə gəh şaxi-güldür, gəh qəfəs |
|
|
| Möhnəti-eşq, ey dil, asandır deyib, çox urma laf |
|
|
| Müjəm sərçeşmələr mənzil qılan aşüftə məcnundur |
|
|
| Mülki-hüsnün böylə zalim padişahi olmağıl |
|
|
| Mürdə cismim iltifatından bulur hər dəm həyat |
|
|
| Müshəf demək xətadır od səfheyi-cəmalə |
|
|
| Müxalif dövrdən, gülgyn şərabı qanə dəgşirdim |
|
|
| Bağə girdim, səri-kuyin anıb əfğan etdim |
|
|
| Arizin görsə fələk, mehr buraxmaz ayə |
|
|
| Aldı gülzar içrə su əksi-üzari-alini |
|
|
| Aləm oldu şad səndən, mən əsiri-qəm hənuz |
|
|
| Aşiyani-mürği-dil zülfi-pərişanındadır |
|
|
| Bari-möhnətdən nihali-qamətin xəm olmasın |
|
|
| Batalı qanə oxun dideyi-giryan içrə |
|
|
| Bəzmi-eşq içrə şərabımdır sirişki-laləgun |
|
|
| Bəhri-eşqə düşdün, ey dil, zövqi-dünyani unut |
|
|
| Bilməz idim, bilmək ağzın sirrini düşvar imiş |
|
|
| Qamətin xidmətinə sərvin əyilməz başı |
|
|
| Qansı mahin bilməzəm mehrilə olmuş zar sübh |
|
|
| Qaçan kim, qamətindən ayrı seyri-busitan etdim |
|
|
| Qeyrə eylər bisəbəb min iltifat ol nuşləb |
|
|
| Qəbrim daşına kim, qəm odundan zəbanədir |
|
|
| Qəmzə peykanın gözün mən mübtəladən saxlamaz |
|
|
| Qəmindən başə dün həsrət əlilə ol qədər vurdum |
|
|
| Qıymadın sakini-kuyin olana peykanın |
|
|
| Qıl, səba, könlüm pərişan olduğun cananə ərz |
|
|
| Qübari-səcdeyi-rahin xəti-lövhi-cəbinimdir |
|
|
| Qurutmuş qaliba şövq odu Fərhadın közü yaşın |
|
|
| Qılsa vəslin şamımı sübhə bərabər, yox əcəb |
|
|
| Qıldı ol sərv səhər, nazilə həmmamə xüram |
|
|
| Qıldı zülfün tək pərişan halimi xalin sənin |
|
|
| Qəmdən öldüm, demədim hali-dili-zar sana |
|
|
| Degilsən çoxdan, ey gərdun, cahan seyrində yoldaşım |
|
|
| Demiş hər qönçəyə aşiqliyim razın səba derlər |
|
|
| Dərdi-eşqim dəfinə zəhmət çəkər daim təbib |
|
|
| Dəhənin dərdimə dərman dedilər cananın |
|
|
| Dəhənin şövqünü cansuz güman etməz idim |
|
|
| Dil ki, sərmənzili ol zülfi-pərişan olmuş |
|
|
| Dil uzadır bəhs ilə ol arizi-xəndanə şəm |
|
|
| Dostum, aləm səninçin gər olur düşmən mana |
|
|
| Dün könül dildarə şərhi-qəmi-pünhan etdi |
|
|
| Dürdvəş sərgəşteyi-camü xərabi-badəyəm |
|
|
| Dürcdür ləli-rəvanbəxşin, düri-şəhvar ləfz |
|
|
| Bu gün tiğin çəkib, çıxmışdır ol namehriban sərxoş |
|
|
| Budur fərqi, könül, məhşər gününün ruzi-hicrandan |
|
|
| Ey bivəfa ki, adət olubdur cəfa sana |
|
|
| Ey əsiri-dami-qəm, bir guşeyi-meyxanə tut! |
|
|
| Ey kəmanəbru, şəhidi-navəki-müjganinəm |
|
|
| Ey könül, yarı istə, candan keç |
|
|
| Ey geyib gülgyn, dəmadəm əzmi-cövlan eyləyən |
|
|
| Ey göz, ol nərgisi-xunxarə nigah etmə dəxi |
|
|
| Ey gül, nə əcəb silsileyi-mişki-tərin var |
|
|
| Ey məzaqi-cana cövrin şəhdü şəkkər tək ləziz |
|
|
| Ey müsəvvir, yar timsalinə surət vermədin |
|
|
| Ey saçın fikri qamu sevdalərin sərmayəsi! |
|
|
| Ey təğafül birlə hər saət qılan şeyda məni |
|
|
| Ey, hər təkəllümüm xəti-səbzin hekayəti! |
|
|
| Ey xoş ol günlər ki, rüxsarın mənə mənzur idi |
|
|
| Ey fəraqi-ləbi-canan, ciyərim xun etdin |
|
|
| Eylə müstəsna gözəlsən kim, sənə yoxdur bədəl |
|
|
| Eyş üçün bir türfə mənzildir bahar əyyamı bağ |
|
|
| Eşq ətvarın müsəlləm eylədi gərdun mana |
|
|
| Əql yar olsaydı, tərki-eşqi-yar etməzmidim? |
|
|
| Əzəl katibləri üşşaq bəxtin qarə yazmışlar |
|
|
| Əksi-rüxsarın ilə oldu müzəyyin mirat |
|
|
| Əgər çıxsaydı dərdin cismdən, derdim ki, candır bu |
|
|
| Əgərçi iynə tək keçdim cahanın cümlə varından |
|
|
| Ələ alır gəzicək ol güli-rəna ətəgin |
|
|
| Zairi-meyxanəyəm müğ səcdəsidir taətim |
|
|
| Zülfi kimi ayağın qoymaz öpəm nigarım |
|
|
| Yar vəslin istəsən, kəsmək gərək candan təmə |
|
|
| Yar qılmazsa mənə cövrü cəfadən qeyri |
|
|
| Yar hali-dilimi zar bilibdir, bilirəm |
|
|
| Yaxma canım, naleyi-biixtiyarımdan saqın! |
|
|
| Yıxdı saqi bir əyağ ilə məni-əfkarı |
|
|
| Yenə ol mah mənim aldı qərarım bu gecə |
|
|
| Saqiya, mey sun ki, dami-qəmdürür huşyarlıq |
|
|
| Saqiya, cam tut ol aşiqə kim, qayğuludur |
|
|
| Saçın əndişəsi təhriki-zənciri-cünunumdur |
|
|
| Seyr qıl, gör kim, gülüstanın nə abü tabı var |
|
|
| Səba, əğyardan pünhan, qəmim dildarə izhar et! |
|
|
| Səba, lütf etdin, əhli-dərdə dərmandan xəbər verdin |
|
|
| Səbadən gül üzündə sünbüli-pürpiçü tab oynar |
|
|
| Nalədəndir ney kimi avazeyi-eşqim bülənd |
|
|
| Ney kimi, hər dəm ki, bəzmi-vəslini yad eylərəm |
|
|
| Nə görər əhli-cəfa məndə vəfadən qeyri |
|
|
| Nə xoşdur arizin dövründə zülfi-ənbər əfşanın |
|
|
| Nəmi-əşkim mükəddər xatirimdən dəfi-qəm qılmaz |
|
|
| Nihali-sərvdir qəddin, qaşın nun ol nihal üzrə |
|
|
| Nola zahid bilsə küfri-zülfün iman olduğun |
|
|
| Nurini mah mehri-rüxündən alır müdam |
|
|
| Ol ki, hər saət gülərdi çeşmi-giryanım görüb |
|
|
| Od pərivəş kim, məlahət mülkünün sultanıdır |
|
|
| Olsaydı məndəki ğəm Fərhadi-mübtəladə |
|
|
| Olur rüxsarına gün, ləlinə gülbərgi-tər aşiq |
|
|
| Öylə rənadır, gülüm, sərvi-xuramanın sənin |
|
|
| Payibənd oldum səri-zülfi-pərişanın görüb |
|
|
| Pənbeyi-daği-cünun içrə nihandır bədənim |
|
|
| Pərişan xəlqi-aləm ahü əfğan etdiyimdəndir |
|
|
| Razi-eşqin saxlaram eldən nihan, ey sərvinaz |
|
|
| Rəvacın nəqdi-peykanınla bulmuş hüsn bazarı |
|
|
| Rəngi-ruyindən dəm urmuş sağəri-səhbayə bax! |
|
|
| Rəhm et, ey şəh, məni-dərviş çəkən ahlərə |
|
|
| Riştədir cismim ki, dövri-çərx vermiş tab ona |
|
|
| Kuhikən künd eyləmiş min tişəni bir dağilən |
|
|
| Könlüm açılır zülfi-pərişanını görgəc |
|
|
| Könül, yetdi əcəl, zövqi-rüxi-dildar yetməzmi? |
|
|
| Könül, səccadəyə basma ayaq, təsbihə əl urma |
|
|
| Könüldə min qəmim vardır ki, pünhan eyləmək olmaz |
|
|
| Kimsədə rüxsarına taqəti-nəzzarə yox |
|
|
| Kuhkən Şirinə öz nəqşin çəkib vermiş firib |
|
|
| Kuhkəndən gözükür kuhdə asar hənuz |
|
|
| Getdi əldən sənəmin sünbüli-mişkəfşani |
|
|
| Gecələr ta halimə gərdun təmaşa etmədi |
|
|
| Gər deyil bir mah mehrilən mənim tək zar sübh |
|
|
| Gərdi-rəhin, ey əşk, yudun çeşmi-tərimdən |
|
|
| Gərçi, ey dil, yar üçün üz verdi yüz möhnət sana |
|
|
| Göz xətindən mərdümin məhv etmədən bulmaz murad |
|
|
| Gör sirişkim şəbi-hicran, demə kim, qandır bu |
|
|
| Gördüm ol xurşidi-hüsnün, ixtiyarım qalmadı |
|
|
| Görməsəm hər göz açanda ol güli-rəna üzün |
|
|
| Görüb mühlik mənim çevrəmdə bəhri-eşq tüğyanın |
|
|
| Giryədir hər dəm açan qəmdən tutulmuş könlümü |
|
|
| Gəlir ol sərvi-səhi, ey gülü lalə, açılın! |
|
|
| Buraxdı xakə hüsnün afitabi-aləmarayi |
|
|
| Bülbüli-dil gülşəni-rüxsarın eylər arizu |
|
|
| Büti-növrəsim nəmazə şəbü ruz rağib olmuş |
|
|
| Vəh nə qamət, nə qiyamət, bu nə şaxi-güli-tərdir |
|
|
|
