|
|
QƏZƏLLƏR
| Çün cəmalın pərtövi-sübhi-kəramətdür mana |
|
|
| Ey pəriləb, demə həq bir parə can vermiş sana |
|
|
| Səndən ayru yüz ğəmü dərdü məlamətdir mana |
|
|
| Alma, cana, canımı kim, can ilən yarəm sana |
|
|
| Düşmüşəm bir halə sənsiz natəvanü zar olub |
|
|
| Məlalət yelindən zülfin pərişan bolmasun yarəb |
|
|
| Vay kim, olmaz mana ol lə”™li-ruhəfza nəsib |
|
|
| Xəstə canım çəkdi ah, ol nərgisi-fəttan görüb |
|
|
| Eşigində düşmişəm hər gecə daşə yastanıb |
|
|
| Vəh ki, bir namehriban dildarı sevdim aqibət |
|
|
| Ləbin şagirdidür xalın, yazıbdır xaməyi-qüdrət |
|
|
| Vəh ki, rüsvalıq bilə əfsanə boldum aqibət |
|
|
| Vəh ki, mən biçarəni biçarə qıldın aqibət |
|
|
| Yüzün sübhi-kəramətdür, kəramət |
|
|
| Ey çəkib şaxi-sənubər tək qədü bala, yigit |
|
|
| Səlamət əhlini xunxarə çeşmin nagəhan görgəc |
|
|
| Məni mən etmə, ey zahid, fəğandan ruyi-yar olğac |
|
|
| Türkinin kim, qəsdi cani-natəvan qılmaqdadur |
|
|
| Ol türki-pərivəş ki, gözü eyni-bəladur |
|
|
| Dustlar guya ki, düşmən sözini guş etdilər |
|
|
| Getdilər əhbabü mən miskini giryan qıldılar |
|
|
| Dəmi-ruhül qüds cana, ləbi-şəkkərfəşanındur |
|
|
| Bizdən sarı ol mah könülni savudubdur |
|
|
| Yarsız qaldım yenə, biyarlıq müşküldürür |
|
|
| Mənim bir dilbərim var kim, ləbü göftari gögçəkdür |
|
|
| Canım dəhənün fikridə mə”™dum olasıdur |
|
|
| Ərğəvani don bilə, ey dilbəri-siminüzar |
|
|
| Xəttini səbzə oxurlar, yüzini yasəmən derlər |
|
|
| Begüşa, ləbi-şirin bekəlami nə boluptur |
|
|
| Hər səhər badi-səba kim, kuyi-canandan gəlür |
|
|
| Çağırdın, ey səmənsima, yanağuna düşən tərdür |
|
|
| Xublar yanında ol şahi-cavanan bəllüdür |
|
|
| Ey könül, hər kimsəyə yar olmagil, yar özgədür |
|
|
| Yad eylə düşgəc şəbi-ğəm söhbəti-dilxahlar |
|
|
| Şol pəri-peykər ki, yüzindən niqab almış gəlür |
|
|
| Natəvan könlüm ki, lə”™lindən zəkat almış gəlür |
|
|
| Ey pəri, mən tilbəni gər yad qılsan, vəqtidür |
|
|
| Sizni yad etgəc gözüm qandan ləbaləb yaş olur |
|
|
| Aşiq oldur kim, görüb dildarını can tapşurur |
|
|
| Gər qədəm bassan hənuz dirilməgim imkanı bar |
|
|
| Yarəb, məni-avarəni ol yarə irişdür |
|
|
| Yardən bir dəm cüdalıq ixtiyar etmək nolur |
|
|
| Xurşidi-tabanın əgər hüsnü cəmalı çoxdurur |
|
|
| Meydən açıldı gülşəni-hüsnündə lalələr |
|
|
| Qəddü rəftarı ol şuxun ki, könlüm mübtəlasıdır |
|
|
| Mənimlən ta yaman oldun, məni öldürdü qayğular |
|
|
| Ey yüzün sübhü saçın hər yan qaranğu şamlar |
|
|
| Çəngidür min ğəmi-hicran məni-avarə əksüksiz |
|
|
| Ey məni aşüftə qılğan zülfi-ənbərbarınız |
|
|
| Ey ğəmindən dəmbədəm xunab dil, bimar göz |
|
|
| Məni divanə qıldı ol pəri, əhli vəfa bolmaz |
|
|
| Məni divanə qıldı ol pəri, əhli vəfa bolmaz |
|
|
| Sənsiz ol bixanuman kim, var idim, varəm hənuz |
|
|
| Məndən, ey naseh ki, rüsvayi-cahanam yarsız |
|
|
| Sən içgəc badeyi-gülgun mana candan xəbər qalmaz |
|
|
| Ey əhli-eşq, Kə”™beyi-məqsudi-zatuniz |
|
|
| Vay kim, mən oldum diyari-özgələr yari hənuz |
|
|
| Qulluğunda gərçi var, cana, bəsi təqsirimiz |
|
|
| Sən ol Yusifsən, ey dilbər ki, Kənanda ola bilməz |
|
|
| Mənim yarim vəfasızdur, vəfasız |
|
|
| Məni ol xosrovi-xuban pütg birlə yad etmiş |
|
|
| Nazikü şirin dodağın, ey büti-huri məniş |
|
|
| Gözlərin sevdasidə gəldi mana bimarlıq |
|
|
| Ölməgim, ol verdi sana işvəvü əyyarəliq |
|
|
| Necə, ey xodkam, hicründə mana bədnamlıq |
|
|
| Ey əhli-eşq, dərdü ğəmən eyşü şadlıq |
|
|
| Ey könül, dünya evində istəmə abadlıq |
|
|
| Səni eyşü şərabü padişalıq |
|
|
| Ol ki, verdi şəm”™hüsnünə cahanəfruzluq |
|
|
| Xəstə könlüm tapdı ol dildardən nömidliq |
|
|
| Xəstə könlüm tapdı ol dildardən nömidliq |
|
|
| Ey gözün zaği-siyahü zülfi-mişkinün duzağ |
|
|
| Eşq yolunda gərəkdür himməti-ali rəfiq |
|
|
| Ah kim, köksümin sənsiz çak-çak etdi fəraq |
|
|
| Könlümə xunabeyi-həsrət şərab etdi fəraq |
|
|
| Bolmuşam divanə tərki-xanüman qılsam gərək |
|
|
| Vəh ki, hicran xəncəri köksümni qılçı çak-çak |
|
|
| Qızarmış badədən yüzi güli-gülzari-minu tək |
|
|
| Yüzüm bir naristan hicrindən saraldı heyva tək |
|
|
| Mənim bir dilbərim var kim, yüzi xurşidi-ənvər tək |
|
|
| Ey ğəmündən dağlu könlüm ləhzə-ləhzə çakrək |
|
|
| Sureyi-vəş-şəmsdür rüxsari-zibası anun |
|
|
| Ey məni bimar qılğan çeşmi-bimarun sənün |
|
|
| Necə kim, xəlqi dirildür şivəvü rə”™nalığın |
|
|
| Ey məni aşüftə qılğan ənbərəfşan kakilün |
|
|
| Ey gözü qarətgəri-imanü bərsər kakilin |
|
|
| Ruzin həmişə xürrəm, fərxəndə ruzigarın |
|
|
| Ol ki, can sərməsti-çeşmi-pürxumaridür anun |
|
|
| Afitabi-dilbəri ruyi çün mahındır sənün |
|
|
| Ey xəti-səbzin Xızr, vey çeşmeyi-heyvan ləbin |
|
|
| Açılsa yüzümə qapı inayəti-xudainin |
|
|
| Öldürmə cövr ilən məni kim, yarunam sənün |
|
|
| Baxışında var nəzər ol nərgisi-pürxabnin |
|
|
| Ey dəhanın püstəvi lə”™li-ləbin innab tək |
|
|
| Ol kim, öldürdi məni cövrilə bidadi anun |
|
|
| Ol ki, can məxmuri çeşmi-nimxabidür anun |
|
|
|
