|
|
QƏZƏLLƏR
| Sən onda elə zövqü səfa bağ arasında |
|
|
| Geyib gülgün qəba sərvim durub gülzar arasında |
|
|
| Könlüm quşu seyd oldu gözü qaş arasında |
|
|
| Munca kim vardır ol ğəmzeyi-cadudə bəla |
|
|
| Nə qədər cövrü cəfa eyləyə dildar mana |
|
|
| Xəlqə şərh etmək ğəmi-hicrin nə hacətdir mana |
|
|
| Dün eylədim nəzərə bəsi lalə dağına |
|
|
| Yox məndə bəs ki, tabü təvan hicr dağına |
|
|
| Gərçi tutub aləmi şurişü ğövğayi-eşq |
|
|
| Gərçi edib çoxların ğəmzədəvü zar eşq |
|
|
| Dəhənin ləlinə var həddən əfzun aşiq |
|
|
| Can cilvələnir qaməti-mövzunu görəndə |
|
|
| Olubdur məclis-ara sağəri-mina çəmənlərdə |
|
|
| Dün hökm qıldı qətlimə ol şəh itab ilə |
|
|
| Vurub dün bərki-gül həmrənkgik lafın dodağilə |
|
|
| Rəqibi görməyə mümkün olaydı yarım ilə |
|
|
| Əgərçi dönmədi, ey dil, fələk mədarın ilə |
|
|
| Kəmali-hüsn ki, sane o sərvi-nazə, verə |
|
|
| Bayram günüdür, zövqü səfa xanələr içrə |
|
|
| Dili-üşşaqə gərçi qeydi-zülfündən fərar olmaz |
|
|
| Gözüm qaldı eşikdə, yar dövlətxanədən çıxmaz |
|
|
| Nə müddətdir mana ol sərvqamətdən xəbər gəlməz |
|
|
| Nola gər saxlar isəm təndə dilü cani əziz |
|
|
| Əla, ey sərvi-xoşrəftar, xoş qamət, xudahafiz! |
|
|
| Saldı məni ayaqdan ğəm, ver piyalə saqi |
|
|
| Kim dersə var dəhrdə rüsva mənim kimi |
|
|
| Yox bu cahanda dilbəri-ziyba sənin kimi |
|
|
| Zərdü zəif etsə ğəmin hər zaman məni |
|
|
| Olur gəh-gəh nümayan sinədə narinc püstanı |
|
|
| Müştaqi-ləbin sağərü səhbayə baxarmı? |
|
|
| Dəmadəm bəhs edir bülbül mənimlə xürdədanlar tək |
|
|
| Gecə ta sübhədək fəryad edər könlüm cərəslər tək |
|
|
| Dəftərin yum, ey münəccim, kizbinə oldur dəlil |
|
|
| Fəsli-bahar gəldi, könül, şad kam bul |
|
|
| Cövrü cəfavü dərdü ğəmi-yarə qaniəm |
|
|
| Basdı qədəm başıma sərvi-səhiqamətim |
|
|
| Ol gün ki, bu xakidanə düşdüm |
|
|
| Nə üzdür bu ki, kəsb eylər ziya şəmsü qəmər andan |
|
|
| Yoxdu bu bəzmdə gərçi sitəmi-yarı görən |
|
|
| Səri-kuyində məzari-məni-məhzuni görən |
|
|
| Qəsdin budu gər xatiri-biçarə dağılsın |
|
|
| Sana hər mətləbi məxfi dedim, ey gül, əyan tutdun |
|
|
| Cahan içrə mənim bir səngdil, bimehr mahım var |
|
|
| Cahan içrə mənim bir dilbəri-namehribanım var |
|
|
| O gün ki, atəşinlik arizi-cananə yazmışlar |
|
|
| Kim varıb kuyinə ol qaməti-rənayə baxar |
|
|
| Sübhdəm badi-səba türreyi-xubanə dəyər |
|
|
| Məni bir zülfi-mişkinin ğəmi aşüftəhal eylər |
|
|
| Hər kimin ki, nəzəri arizi-pürxalə düşər |
|
|
| Hər yana kim, seyr üçün ol şəhi-xuban düşər |
|
|
| Ol cəfakar nəzərdən bizi atmış kimidir |
|
|
| Sufi saf olduğunu sağərü səhba nə bilir? |
|
|
| Möcüzi-ləli-ləbin Həzrəti-İsa nə bilir? |
|
|
| Üzünü görsə əgər gəbrlər iymanə gəlir |
|
|
| Hüsni-nikar əhli-nəzər afitabıdır |
|
|
| Çeşmi-məstin rəvişi-nərgisi-sirab aparır |
|
|
| Fəsli-bahar gəldi, könül, künci-bağ tut |
|
|
| Qatdım əsir zülfi-pərişanə könlümü |
|
|
| Üzvi-əzayi-xublərə padişah zülf |
|
|
| Zur etdi dəhr möhnəti canə yavaş-yavaş |
|
|
| Ğeyr üşşatə edən rəhmi nigar etməz imiş |
|
|
| Tökülmüş hər tərəf zülfi-siyahın mişkbulənmiş |
|
|
| Zülfündümü dövri-rüxi-zibayə dağılmış? |
|
|
| Görənlər nərgisi-məstin, nigarım, öylə məst olmuş |
|
|
| Ləbi ləlin həvəsilə cigərim xun olmuş |
|
|
| Könül mürğü səri-zülfündə, ey gül, aşiyan tutmuş |
|
|
|
