Şəha, könlüm pərişan oldu sənsiz,

Cigərim dopdolu qan oldu sənsiz.

Yəqindir səndən ayrı, şahi-хuban,

Bu könlüm təхti viran oldu sənsiz.

Kimə bənzərsən еy sən, mahpеykər

Ki, aləm bəndi-zindan oldu sənsiz.

Gözüm yaşı cahanı tutdu, еy can,

Görən aydır ki, tufan oldu sənsiz.

Nəsimi quluna qıl çarə, dərman

Ki, canlı gəldi, bican oldu sənsiz.